Λουκάς Σταύρου
Ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας, ενεργός πολίτης.

Αποκολλάται ο Χριστός από τον Γιαχβέ;

Κάποιοι προτείνουν τον διαχωρισμό του Χριστού από την παλαιά διαθήκη και τον φαντασιακό θεό των Εβραίων , τον Γιαχβέ που σύμφωνα με αυτούς , έπλασε τον κόσμο εκ του μηδενός.

Μάλιστα λένε πως αφού γίνει ο διαχωρισμός αυτοί θα παραμείνουν χριστιανοί ορθόδοξοι και συνάμα Έλληνες.

Αξίζει να πούμε πως ο διαχωρισμός αυτός στρέφεται κατά της “αγίας τριάδος” . Διότι η κατάργηση του Γιαχβέ καταργεί επίσης και το “άγιο πνεύμα” το οποίο κατά την ορθοδοξία εκπορεύεται μόνον εκ του πατρός.

Η απόρριψη του Γιαχβέ ως του ενός προσώπου της “αγίας τριάδος” εκτός του ότι καταργεί την “αγία τριάδα” καταργεί ταυτόχρονα και την φαντασιακή αφήγηση των εβραίων περί της εκ του μηδενός δημιουργίας.

Τούτο σημαίνει πως οι προτείνοντες τον διαχωρισμό Χριστού και Γιαχβέ είναι υποχρεωμένοι να θέσουν τον Χριστό σε άλλο κοσμολογικό πλαίσιο. Οπότε είτε πρέπει να δεχθούν την αιώνια φύση ή να επινοήσουν κάποια άλλη κοσμολογική παράσταση.

Αν όμως δεχθούν την αιώνια φύση ως αίτιο πάντων των γιγνομένων τότε θα δεχθούν κατ’ ανάγκη και τον Χριστό ως υποκείμενο στους νόμους της γενεσιουργού φύσεως και όχι υπερκείμενον αυτής.

Ταυτόχρονα όμως είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν ότι το πραγματικό ως είναι της φύσεως δεν προσεγγίζεται με την πίστη ή με την φαντασία αλλά με την έλλογη νόηση . Οπότε είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν την φιλοσοφία ως οδόν άγουσαν στην αλήθεια η οποία αλήθεια δεν μπορεί παρά να είναι ένα νοητικό είδωλο του πραγματικού που ανταποκρίνεται κατά το μάλλον ή ήττον σε αυτό.

Ο Χριστός εκτός της τριάδος πρέπει να γνωρίζουν ότι υποβιβάζεται σε δημιούργημα της αιώνιας φύσης .Ο Χριστός χωρίς τον Γιαχβέ και το φόντο της βιβλικής δημιουργίας είναι κάτι άλλο από τον Χριστό του χριστιανισμού. Οπότε αυτή η κίνηση θα εκληφθεί από τους δογματικούς ως μια απλή αίρεση όπως τόσες άλλες.

Θα πολεμηθεί μάλιστα από το ιερατείο διότι η κατάργηση της εκ του μηδενός δημιουργίας που πάει ένα με τον Γιαχβέ καταργεί ταυτόχρονα και την φαντασία της εσχάτης κρίσης και συνακόλουθα την διαμεσολάβηση της εκκλησίας και των υπαλλήλων της για την σωτηρία των ψυχών.

Με λίγα λόγια χωρίς Γιαχβέ δεν στέκεται η φαντασιακή παράσταση του χριστιανισμού.

Εκτός εάν δεχθούν τον Χριστό ως δημιούργημα και ως μέρος του πανθέου . Οπότε σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούν να αυτονομάζονται ορθόδοξοι χριστιανοί αλλά χριστοκεντρικοί παγανιστές ή παγανιστές που συμπεριλαμβάνουν στην θεογονία και τον Χριστό.

Όμως και σε αυτή την περίπτωση θα έχουν να αντιμετωπίσουν και προβλήματα που έρχονται από το περιεχόμενο της καινής διαθήκης. Όπως την πάλη του Σατανά με τον Χριστό , πάλη που δεν υφίσταται εφόσον ο Σατανάς προέρχεται από την Γιαχβική – εβραϊκή φαντασιακή παράσταση . Οπότε μαζί με την απόρριψη του Γιαχβέ απορρίπτεται και η φαντασία του Σατανά.

Προκύπτουν επίσης και άλλα ζητήματα που αφορούν στον κατά Ιωάννη Λόγο που θεωρείται πρόσωπο που ην παρά των θεώ και που εγένετο σάρξ. Προβληματική επίσης καθίσταται και η ιδέα της ανάστασης του σώματος. Διότι στην φύση που είναι μια ολότητα στην απειρότητα της τίποτα δεν μπορεί να απομονωθεί και να επαναληφθεί αυθαιρέτως χωρίς την συμπαρομαρτούσα άπειρη ροή του γίγνεσθαι.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο διαχωρισμός του Χριστού από τον Γιαχβέ και την εν γένει εβραϊκή φαντασιακή παράσταση του κόσμου καταργεί συθέμελα τον χριστιανισμό και τα δόγματα του. Οπότε οι προτείνοντες αυτόν τον διαχωρισμό απευθύνονται μάλλον σε αδαείς και σε ένα κοινό που εξάπτεται από λέξεις κενές νοήματος.

Οι τοιούτοι προσθέτουν μάλιστα για να πείσουν το κοινό τους και να το ελκύσουν στις ανοησίες τους , ότι ο Χριστός και η μητέρα του ήσαν έλληνες στη καταγωγή και άλλα τέτοια. Αλλά ακόμα και αν ήταν έλληνας ο Χριστός δεν αλλάζει τίποτα από την εβραϊκή ουσία του χριστιανισμού. Η καινή διαθήκη είναι μια προέκταση της παλαιάς διαθήκης που διατηρεί όλα εκείνα τα μηδενιστικά και φαντασιακά στοιχεία του εβραϊκού τρόπου.

Τέλος δεν μπορεί να γίνει συγκερασμός χριστιανισμού και ελληνισμού ως τρόπου ελεύθερης έρευνας και διάνοιξης του πραγματικού διακόσμου της γνωρίζουσας νόησης.

Ο χριστιανισμός είναι τρόπος του εβραϊσμού και δεν συμφύρεται με τον ελληνισμό.

Ή είσαι Έλληνας κατά τον τρόπο ή Εβραίος . Και τα δύο μαζί δεν γίνεται.

Λουκάς Σταύρου