Λουκάς Σταύρου
Ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας, ενεργός πολίτης.

Τι είναι η πατρίδα;

Πατρίδα είναι πρώτα από όλα η γη που παραλάβαμε από τους πατέρες μας.   Αυτή η παράδοση είναι αδιάκοπη και συνεχής από γενιά και γενιά  και εμπεριέχει τους αγώνες των γενεών να κρατηθούν σε αυτή την γη ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες.  

Συνεπώς υπάρχει ένα βιωματικό δέσιμο με τη γη. Η πατρίδα είναι ο βιότοπος του γένους με τον οποίο εναρμονίζεται και δένεται με εσωτερικούς δεσμούς που εγχαράττονται στην μνήμη και την ψυχή.

Πάνω στη γη της πατρίδος, το γένος οικοδομεί τον πολιτισμό του που ξεκινά από τα πιο απλά κατασκευάσματα και φτάνει μέχρι τα μεγάλα έργα τέχνης και λόγου.

Κάθε οικοδόμημα φανερώνει ένα σύστημα αντίληψης, διαβίωσης και σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.

Με αυτό τον τρόπο η πατρίδα γίνεται οίκος πολιτισμού επί του οποίου ορθώνεται το μέγιστο ανθρώπινο δημιούργημα που είναι η πολιτεία.

Η πολιτεία είναι ένα σύνολο αρχών και θεσμών που ρυθμίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων και τον κοινό βίο αυτών.

Έτσι η πατρίδα αποκτά μιαν ηθική και πνευματική διάσταση. Δεν είναι μόνο η γη αλλά και το πνεύμα του λαού που παρευρίσκονται εδώ.

Συνεπώς η πατρίδα εκτός από γη που παραδίδεται δια μέσου των γενεών είναι και ο τόπος πραγμάτωσης του δικαίου.

Πατρίδα υπάρχει εφόσον υπάρχει ο αγώνας για την παραμονή της γενεάς σε αυτήν ακόμα και στις πλέον δύσκολες συνθήκες. Πάνω σε αυτή τη βάση κτίζεται το δίκαιο, το ηθικό και το ωραίο ως κατηγορήματα του πολιτισμού  και της πολιτείας.

Αλλά για να γίνουν όλα αυτά και να ορθωθεί η πατρίδα ως οίκος γήινος και ουράνιος δηλαδή πνευματικός, προϋποτίθεται η ελευθερία, η ισχύς και ρώμη του λαού.

Ένας λαός υπόδουλος σε ξένους ή καθημαγμένος από ντόπιες ολιγαρχίες που κουμαντάρουν την ζωή του , που αρπάζουν την εργασία του, που βιάζουν την συνείδηση του, δεν μπορεί να έχει πατρίδα και δεν μπορεί να λέγεται πατρίδα ο τόπος που διαβιεί ως δούλος αλλά μόνο φυλακή και κάτεργο πρέπει να ονομάζεται.  

Αυτή είναι σήμερα η πατρίδα μας. Μια φυλακή και ένα κάτεργο. Ελεγχόμενη από ξένους επικυρίαρχους , σκλαβωμένη από εισβολείς και συνεργάτες τους, καταληστευόμενη και δυναστευόμενη  από συμμορίες εξουσιαστών ολιγαρχών, κομματαρχών, τραπεζιτών, θεοκρατών και διεφθαρμένων.

Για να υψωθεί στην γη των πατέρων μας το δίκαιο, το ηθικό και το ωραίο, πρέπει πρώτα να ενοικήσει στις ψυχές των ανθρώπων και από εκεί να εξωτερικευθεί στον υλικό και πνευματικό χώρο της πατρίδος με την θυελλώδη ορμή και το πάθος που δημιουργεί ιστορία και πολιτισμό.  

Πατρίδα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την φλόγα της δημιουργίας και της ελευθερίας που εκπορεύεται εκ των έσω.

Όσο θα εκλείπει αυτή η φλόγα από τις ψυχές που εκδηλώνεται ως  πολιτικό-απελευθερωτικός  αγώνας, η πατρίδα δεν θα έχει πνευματική διάσταση αλλά θα είναι μια ισόπεδη έκταση γης που επάνω της διαβιούν σκλάβοι και απολιτικά όντα βυθισμένα στην ιδιωτεία τους, ανίκανα να υψωθούν στον κοινό Λόγο.

Καταλήγω λέγοντας πως η πατρίδα είναι ένα πνευματικό δημιούργημα επί της πατρώας γης και δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την ενεργό συμμετοχή στην αδιάκοπη δημιουργία της.

Η πατρίδα δεν είναι κάτι το αντικειμενικό και αυθύπαρκτο, έξω από το δρον υποκείμενο που είναι οι πολίτες που δια της κραταιάς παρουσίας τους αναδεικνύουν την πολιτική κοινωνία και το λαϊκό κράτος.    

 

Λουκάς Σταύρου