Η συμμετοχή της εκκλησίας στην λαφυραγώγηση της λαϊκής εργασίας
Ο εθνικοκοινωνικός αγώνας ενάντια στην ληστρική και παρασιτική ντόπια και διεθνή τυραννία πρέπει πρώτα από όλα να στηριχθεί στην γνώση του ισχύοντος συστήματος αφενός και αφετέρου στην ξεκάθαρη πρόταση αντικατάστασης του και επαναστατικής ανατροπής του.
Η πρόταση αντικατάστασης αφορά στη δομή του εθνικοκοινωνικού πολιτεύματος, ενώ η πρόταση ανατροπής της τυραννίας αφορά στην στρατηγική και τακτική του επαναστατικού αγώνα.
Όμως ας λάβουμε υπόψιν μας ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα ισχυρό και αδίστακτο, ικανό να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να διατηρήσει την εξουσία της τραπεζοκρατικής τυραννίας.
Ουσία του συστήματος είναι η τραπεζοκρατική οικονομία. Από εκεί αρπάζεται το σύνολο της εργασίας του λαού για να τροφοδοτηθεί η ολιγαρχία και να ορθώσει τα οχυρά της.
Χωρίς την τραπεζοκρατική οικονομία όλα θα καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος στο πρώτο φύσημα του ανέμου. Η ενέργεια της τυραννίας είναι η εργασία του λαού που ληστεύεται από το τραπεζοκρατικό σύστημα.
Αυτός ο κύκλος της ληστείας δεν είναι ένας και μοναδικός αλλά κάθε έθνος κράτος συντηρεί τον δικό του ληστρικό κύκλο και στη συνέχεια οι κύκλοι αυτοί ενώνονται μεταξύ τους μέσω της ελεύθερης διακίνησης του κεφαλαίου και των δομών που στήνει η υπερεξουσία της διεθνούς τραπεζοκρατίας.
Όμως δεν θα μπορούσε να υπάρξει διεθνής τραπεζοκρατία αν δεν υπήρχαν οι ντόπιες τραπεζοκρατίες.
Για να υπάρχουν αυτές οι ντόπιες τραπεζοκρατίες απαιτείται η συναίνεση της ντόπιας ολιγαρχίας και κατά συνέπεια η συμμετοχή της στην λαφυραγώγηση της λαϊκής εργασίας.
Αυτές οι ντόπιες ολιγαρχίες τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο και ιδιαιτέρως στα δικά μας αμπελοχώραφα , δεν νοούνται χωρίς την ισχυρή παρουσία της εκκλησίας.
Οι εκκλησίες συμμετέχουν στην λαφυραγώγηση της λαϊκής εργασίας διότι γνωρίζουν οι διεθνείς τραπεζίτες ότι κρατούν σε κατάσταση νάρκης τον ποίμνιο που διαφεντεύουν.
Το ζητούμενο είναι να κατανοήσει ο λαός την ληστρική και παρασιτική φύση της διοικούσας εκκλησίας και την συμμετοχή της στο σύστημα της τραπεζοκρατικής οικονομίας και τυραννίας.
Θέλω να πιστεύω ότι οι χριστιανοί μπορούν να ξεχωρίσουν την ουσία της θρησκείας από την εξουσία του ιερατείου.
Όμως η πιο γνήσια απόδειξη αυτής της κατανόησης είναι να στηρίξουν το κοσμικό κράτος , τον διαχωρισμό κράτους εκκλησίας και την αρχή της αυτοσυντήρησης των θρησκευτικών οργανώσεων στα πλαίσια της παραγωγικής εργασίας.
Δεν μπορείς να διεξάγεις εθνικοκοινωνικό αγώνα και ταυτόχρονα να υποστηρίζεις την εξουσιαστική εκκλησία και τον ληστρικό και παρασιτικό ρόλο της.
Η ανάγκη δημιουργίας μιας νέας εκκλησίας ίσως προκύψει από τα πράγματα αν μπορεί τελικά να διαχωριστεί η εκκλησία από την εξουσία και τα οφέλη της που θέλουν το λαό σκλάβο.
Η αναφορά στην εκκλησία γίνεται διότι την θεωρώ ως την κυρίαρχη συγκτρατιτική δύναμη του τυραννικού ψευτοδημοκρατικού συστήματος.
Η εκκλησία έχει κεντρικό ρόλο στην διαπαιδαγώγηση του ραγιά και στην στελέχωση του ταξικού κράτους. Ασκεί επίσης αποφασιστική παρέμβαση στην αναχαίτιση κάθε επαναστατικής κίνησης διότι διαθέτει τεράστια ισχύ σε μισθοφόρους και μέσα.
Διαθέτει τόση ισχύ και επιρροή στο λαό που τελικά τίθεται το ερώτημα κατά πόσον είναι δυνατή η απελευθέρωση από την τυραννία όταν ο ίδιος ο λαός ως εκούσιος σκλάβος την στηρίζει.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση των χριστιανικών κοινωνιών και όλων των κοινωνιών που ελέγχονται από ιερατεία.
Λουκάς Σταύρου