Λουκάς Σταύρου
Ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας, ενεργός πολίτης.

Λίγα λόγια για την διχοτόμηση

Η μοναδική ελπίδα που έχουμε για να αποτρέψουμε την ΔΔΟ ή την διχοτόμηση είναι η κατάθεση της πρότασης μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία.

Αυτή η πρόταση δυστυχώς δεν μπορεί να κατατεθεί από την κυβέρνηση της κυπριακής δημοκρατίας διότι ακολουθεί την προδοτική γραμμή που χάραξε ο Μακάριος με την λεγόμενη συμφωνία κορυφής του 1977.

Βέβαια αυτή η αισχρή συμφωνία θα μπορούσε να ανατραπεί διότι είναι παράνομη και προδοτική. όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Συνεπώς η πρόταση μετάβασης σε πραγματική δημοκρατία είναι δυνατό να κατατεθεί μόνο με αποτροπή ενός νέου διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων και με ανατροπή της κυβερνήσεως.

Από τις κομματικές συμμορίες που αντιπροσωπεύονται στην βουλή είναι αδύνατο να παραχθεί μια τέτοια βούληση. Διότι από τις θέσεις τους στο κυπριακό προκύπτει ότι άλλοι εξ αυτών θέλουν την ΔΔΟ και άλλοι την διχοτόμηση που περνά μέσα από την αποδοχή του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων και την πατριδοκάπηλη στήριξη ενός νέου όχι.

Μέσα από αυτή την πορεία η διχοτόμηση θα επιβληθεί αφενός και αφετέρου οι ακολουθούντες την γραμμή του όχι στο προδοτικό δημοψήφισμα θα εξακολουθήσουν να περνιούνται για πατριώτες.

Τι σημαίνει όμως διχοτόμηση;

Πρώτον: Εμπράγματη ενσωμάτωση των κατεχομένων στην τουρκία και ταυτόχρονα προσπάθεια διεθνούς αναγνώρισης του “τουρκοκυπριακού κράτους”.

Δεύτερον: διεκδίκηση ΑΟΖ και εμπλοκή στο θέμα της εξόρυξης των υδρογονανθράκων.

Τρίτον: παιχνίδι “παραχωρήσεων” και συνεργασιών με αντικείμενο την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.

Τέταρτο: Άνοιγμα συνεργασιών και συμφωνιών σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος χωρίς την συμμετοχή του λαού αλλά των ειδικών που θα ορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Πέμπτο: προσπάθεια ένταξης του κατοχικού μορφώματος, που στο μεταξύ θα αρχίσουν να το αναγνωρίζουν οι διάφορες χώρες , στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έκτο: Επαναφορά κάποιων ζητημάτων επί του περιουσιακού και διεκδίκηση εκ μέρους της τουρκίας των περιουσιών των “τουρκοκυπρίων”στο “νότο”.

Έβδομο: πληθυσμιακή τουρκοποίηση των κατεχομένων και σε βάθος χρόνου ελεύθερη διακίνηση τουρκων σε ολόκληρη την Κύπρο.

Όγδοο: αμυντικές και άλλες συμφωνίες μεταξύ του κατοχικού κράτους και της τουρκίας με δυνατότητα χρησιμοποίησης της Κύπρου ως βάσης εξόρμησης του τουρκικού στρατού, γεγονός που θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα στην άμυνα μας.

Ένατο: μαζική στήριξη του κατοχικού κράτους από μεγάλη μερίδα ελληνοκυπρίων που θα ανακαλύψουν διάφορα συμφέροντα να τους ενώνουν με τα μεχμετζίκ.

Δέκατο: πλήρης ισλαμοποίηση των κατεχομένων και θρησκευτική έξαρση στον νότο που θα παρουσιαστεί ως πατριωτική αφύπνιση. Στην ουσία το νησί θα βυθιστεί στον θρησκευτικό μονοθεϊστικό σκοταδισμό.

Ενδέκατο: συνεργασία τραπεζικών συμφερόντων βορρά και νότου και σιδηρά ολιγαρχική κατοχή σε ολόκληρη την Κύπρο.

Δωδέκατο: μακροπρόθεσμος οικονομικός επεκτατισμός της τουρκίας στον νότο με την ανοχή της ολιγαρχικής τυραννίας του νότου.

Αυτά και άλλα πολλά θα συμβούν με την διχοτόμηση και όποιος σηκώσει κεφάλι θα συνθλίβεται από τους μηχανισμούς του κρατικού τέρατος της ρωμαίικης ολιγαρχίας.

Ένα χτικιό θα καταντήσουν την γη του Αίαντα και του Αυξεντίου.

“Ζεύ πάτερ ρύσαι υπ’ ηέρος υίας Αχαιών…”

Λουκάς Σταύρου