Χάρτης εθνικοκοινωνικής πολιτικής πλοήγησης
Στο σημείο που βρίσκονται σήμερα τα πράγματα για το κυπριακό τι πρέπει να κάνουμε , νοουμένου ότι αποτύχαμε να καταθέσουμε ολοκληρωμένη πρόταση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο;
Κεντρικός στόχος: να πέσει το Ζυριχικό εξουσιαστικό κατεστημένο και να ανοίξει ο δρόμος της αλλαγής στρατηγικής στο κυπριακό και της ριζική πολιτικο-οικονομικής αναθέσμισης.
1.Συμμετοχή της κυπριακής δημοκρατίας σε πολυμερή διεθνή διάσκεψη. Οι κοινότητες μπορούν να παρευρεθούν ως παρατηρητές. Να κατατεθεί το αίτημα της κατάργησης των εγγυήσεων , της αποχώρησης των κατοχικών (αγγλοτουρκικών) στρατευμάτων και των εποίκων και να διεκδικηθεί το δίκαιο της αυτοθέσμισης του συντάγματος του κυπριακού λαού μέσα από ένα εκλογικό σώμα. Η απουσία της κυπριακής δημοκρατίας και η αντικατάσταση της από τις κοινότητες θα σημάνει το οριστικό τέλος της κυπριακής δημοκρατίας. Η αναμενόμενη άρνηση της Τουρκίας να αξιοποιηθεί για την υποβολή εκ μέρους της κυπριακής δημοκρατίας ενός νέου διαλόγου προς εξεύρεση ενός προσχεδίου λύσης που θα τεθεί σε συνταγματική συνέλευση. Η κίνηση αυτή δεν θα επιτρέψει την ημι-αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος και το ενδεχόμενο κλείσιμο του φακέλου.
2.Να εισαχθεί ο όρος ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΛΥΣΗΣ , ο οποίος να παραπέμπει σε εξέταση του από την νόμιμη βουλή της κυπριακής δημοκρατίας. Το προσχέδιο λύσης εισάγει την βουλή στο πεδίο διαμόρφωσης της πρότασης. Το προσχέδιο λύσης εφόσον εξετασθεί από την βουλή και τύχει των αναγκαίων τροποποιήσεων τότε μόνο μπορεί να δοθεί στο λαό σε δημοψήφισμα.
3.Το δημοψήφισμα πρέπει να διεξαχθεί από ένα ενιαίο εκλογικό σώμα στη βάση του δικαίου της λαϊκής αυτοθέσμισης. Να πολεμηθεί το διπλό δημοψήφισμα που παραπέμπει σε δύο λαούς και δύο κράτη. Να αποτραπεί η συμμετοχή των εποίκων στο δημοψήφισμα. Η λύση θα έρθει από τον λαό και δεν θα είναι τελεσίδικη αλλά θα τίθεται στην ελεύθερη θέληση του να τροποποιεί το σύνταγμα του και να βελτιώνει την λειτουργικότητα του νομοθετικού πλαισίου προς όφελος του λαού και όχι μιας εξουσιαστικής παρασιτικής τάξης. Σχέδιο από τον λαό με εξουσία στο λαό και κυρίαρχο κριτήριο την κυριαρχία του λαού στην διαδικασία λήψης αποφάσεων και στην ενδυνάμωση των λαϊκών παραγωγικών δυνάμεων χωρίς την ταξική εκμετάλλευση της ολιγαρχίας δια της τραπεζοκρατικής οικονομίας. Διμέτωπος αγώνας ενάντια στις ξένες δυνάμεις κατοχής και στις δυνάμεις της εσωτερικής ταξικής τυραννίας.
4.Ο ρόλος των λαϊκών δυνάμεων θα πρέπει να επικεντρωθεί στην απαίτηση όπως τα θεσμικά όργανα αναλάβουν τα καθήκοντα τους. Η βουλή να ζητήσει την συμμετοχή της στη διαμόρφωση του προσχεδίου λύσης. Η προεδρία της δημοκρατίας δεν μπορεί να ασκεί ρόλο συνταγματικής συνέλευσης και να ενεργεί αυθαίρετα σαν να απευθύνεται σε σκλάβους. Σε περίπτωση ‘άρνησης των θεσμών εξουσίας να προστατεύσουν την κυπριακή δημοκρατία τότε ο λαός επιβάλλεται να συγκρουσθεί με το κατεστημένο. Τρόποι σύγκρουσης: διαδηλώσεις που θα ενταθούν σε κάποια φάση. Καταλήψεις δημοσίων κτηρίων. Αποσχίσεις περιοχών προς υπεράσπιση της κυπριακής δημοκρατίας. Πολύμορφη ανυπακοή στο σύστημα εξουσίας των μειοδοτών, όπως άρνηση πληρωμής φόρων και κατάθεση αυτών στην νέα διοίκηση. Κάλεσμα του στρατού για συμπόρευση με τις εξεγερμένες δυνάμεις του λαού. Γενικευμένη σύγκρουση με τους προδότες.
5.Τα πιο πάνω σημαία στηρίζονται σε ένα πολιτικό αξιακό υπόβαθρο που δεν συνάδει με την γραμμή της υποχώρησης αλλά με την μετάβαση σε πραγματική δημοκρατία - κοινωνιοκρατια. Υπεράσπιση της κυπριακής δημοκρατίας. Δίκαιο της αυτοθέσμισης και της αυτοδιάθεσης. Πλήρης ανεξαρτησία της κυπριακής δημοκρατίας. Ισότητα πολιτών. Κοσμικό λαϊκό αντι-ταξικό και αντιπαρασιτικό κράτος. Δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου. Άμεση εξουσία της κοινωνίας μέσα από λαϊκούς θεσμούς εξουσίας. Το κράτος στην υπηρεσία των παραγωγικών δυνάμεων. Τα δικαιώματα των μειονοτήτων είναι σεβαστά εφόσον οι μειονότητες δεν υπηρετούν ξένα στρατηγικά συμφέροντα. Η ισότητα των πολιτών ενοποιεί την πολιτική κοινωνία και δεν εντείνει τις διαφορές των “κοινοτήτων”. Η κοινωνιοκρατία ενώνει τον λαό και ενδυναμώνει το ενιαίο κράτος.
6.Συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν.Κάθε κίνηση θα βρίσκει απέναντι της τις οργανωμένες δυνάμεις του κατεστημένου. Οπότε σε κάθε φάση απαιτείται επανεκτίμηση της κατάστασης και συνεχώς νέοι τακτικοί ελιγμοί. Τούτο σημαίνει πως χωρίς ένα στρατηγικό επιτελείο στο οποίο θα συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την σωτηρία της πατρίδος και του λαϊκού συμφέροντος , το προδοτικό κατεστημένο με την βοήθεια των ξένων θα νικήσει και θα ισχυροποιήσει την θέση του για να προχωρήσει στα επόμενα βήματα.
Λουκάς Σταύρου