Λουκάς Σταύρου
Ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας, ενεργός πολίτης.

Το εθνικό νόμισμα στον τρόπο παραγωγής του εθνικοκοινοτισμού

Το εθνικό νόμισμα επιτρέπει την αυτοδύναμη ενεργοποίηση της εργατικής δύναμης του λαού. Όπου το όριο παραγωγής ποσότητας χρήματος ορίζεται από την κατάσταση της εργασίας του λαού.

Όταν οι δυνατότητες της παραγωγικής διαδικασίας φτάσουν σε ένα όριο όπου δεν μπορούν να αναπτυχθούν άλλο τότε το κράτος μπορεί να σταματήσει την παραγωγή χρήματος και όταν για διάφορους λόγους μειώνεται η παραγωγική δυνατότητα τότε το κράτος μπορεί να μειώνει την ποσότητα του κυκλοφορούντος χρήματος ώστε να ελέγχει τον πληθωρισμό. και να κρατά την αγοραστική αξία του νομίσματος σε ένα σταθερό επίπεδο.

Η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος επιτυγχάνεται με άμεση χρηματοδότηση της παραγωγικής διαδικασίας από μια κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων και η μείωση του κυκλοφορούντος χρήματος με περιορισμο της χρηματοδότησης για λόγους που θα τους υπαγορεύει η ίδια η παραγωγική διαδικασία.

Ο τρόπος αυτός καθιστά επιβεβλημένη της απεξάρτηση της οικονομίας από τον ιδιώτη τραπεζίτη αλλά ανατρέπει επίσης την διαρκή τάση του συστήματος να φορολογεί τα προϊόντα της παραγωγής είτε αυτά είναι πράγματα είτε υπηρεσίες.

Έτσι φτάνουμε σε μια κατάσταση όπου το χρήμα διανέμεται στο λαό στην παραγωγική διαδικασία και αφαιρείται με την τεχνική της φορολόγησης και τον σκοπό του ελέγχου της συσσώρευσης χρήματος σε λίγα χέρια ώστε να αποφεύγεται η συγκέντρωση πολιτικής ισχύος σε μια τάξη.

Βέβαια εθνικό νόμισμα είχαμε και το χάσαμε με την ένταξη μας στην ευρωζώνη και όταν το είχαμε ακολουθούσαμε πολιτική συγκέντρωσης του σε λίγα χέρια και διαχείρισης του από τις ιδιωτικές τράπεζες. Αυτό ήταν πολιτική απόφαση του ταξικού κράτους και δεν ταυτίζεται με το εθνικό νόμισμα ως τέτοιο.

Η δική μας πολιτική θα επιτρέπει μια άλλη διαχείριση του εθνικού χρήματος που θα ευνοεί την μεγάλη παραγωγική βάση με πολιτικό στόχο τον ισόρροπο καταμερισμό της ισχύος και την αποτροπή της συγκέντρωσης της σε λίγα χέρια.

Δηλαδή η διαχείριση του εθνικού νομίσματος θα είναι λαϊκή και αντιολιγαρχική.

Κατανοούμε το χρήμα ως σύμβολο και μέσον ενεργοποίησης της εργατικότητας του λαού και κατανομής της πολιτικής ισχύος.

Αναφορικά με το φόβητρο που ανεμίζει η ολιγαρχία περί της μη δυνατότητας εισαγωγών χωρίς το ευρώ έχουμε να πούμε πως η πατρίδα μας θα παράγει προϊόντα περιζήτητα και θα δημιουργεί σχέσεις συνεργασίας με άλλα κράτη που θα της επιτρέπουν να εισάγει ότι χρειάζεται και δεν διαθέτει ο τόπος μας.

Η διεθνής ισχύς του εθνικού μας νομίσματος θα προκύπτει με λίγα λόγια από την παραγωγική μας αξία και από τις εμπορικές σχέσεις μας με τα άλλα κράτη.

Στο ισχύον ταξικό σύστημα ο λαός κτυπά την πόρτα των τραπεζών και ως συνήθως την βρίσκει ερμητικά κλειστή.

Στη δική μας πολιτεία των κοινοτήτων, το λαικό κράτος θα κτυπά την πόρτα του λαού για να του προσφέρει, χρήματα , γη , εργασία , παραγωγικά σχέδια και πολιτική ισχύ και ελευθερία για να πραγματώνει τα οράματα του.

Ο τρόπος διακίνησης του χρήματος είναι αλληλένδετος με τον τρόπο παραγωγής.

Εμείς οι εθνικοκοινοτιστές θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο παραγωγής εκ βάθρων και όπως καταλαβαίνετε δεν θα το πετύχουμε με συμβιβασμούς και χειροφιλήματα αλλά με απόλυτη εναντίωση στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που είναι συνυφασμένος με το γνωστό ολιγοκρατικό πολίτευμα το οποίο προπαγανδιστικά ονομάζουν δημο-κρατία.

Λουκάς Σταύρου