Στο Βουκεφάλα

Και συ Βουκεφάλα
με το σθένος το ακάματον
της υπάτης κοινώνησες
πανουράνιας ψυχής.
Χαίρε ζώον έμψυχο, ιερό
που μαχόμενο διάβηκες
τη γη της Ασίας
κάτω απ’ τα πέλματα σου συντρίβοντας
τη φρικτή τυραννία.

Εμπρός στις πληγές σου
ταπεινά υποκλίνομαι
και τους θεούς ικετεύω
με ανωτέρα συνείδηση
να κοσμήσουν
τη μετάρσια μορφή σου.
Δώστε σε μένα το θάνατο
στον ασήμαντον άνθρωπο
μα στον ίππον αυτόν
εμφυσήξτε θεοί
την πνοή την αιωνία.

Λουκάς Σταύρου

Το παραπάνω είναι μέρος της νέας μου ποιητικής συλλογής Στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.