Σβήστε καταραμένοι τα κεριά
Κουβαλούσαμε πελώριες κολώνες πάγου.
Κτίζαμε τον κόσμο των ονείρων μας.
Κάποιοι φωνάζανε απειλητικά
μέσα στου όχλου τη βουή
“σβήστε καταραμένοι τα κεριά”.
Και προσευχόμασταν γονυπετείς
στον κατασκότεινο θεό μας
μην ανατείλει ο ήλιος άξαφνα
και λιώσει τον λαμπρό
παγόκοσμο μας.
Λουκάς Σταύρου
(γράφτηκε στις 4 Ιουλίου 2015)