Προς τους αντι-ομοσπονδιακούς
Παρατηρώ πως η άμυνα του αντι-ομοσπονδιακού χώρου εστιάζεται στην προετοιμασία για ένα νέο ΟΧΙ στο επικείμενο σχέδιο, που θα τεθεί όπως δείχνουν τα πράγματα, σε διπλό δημοψήφισμα με την συμμετοχή των εποίκων, δηλαδή σε ένα δημοψήφισμα που προϋποθέτει πως το κατοχικό μόρφωμα αποτελεί ήδη αυτόνομο εκλογικό σώμα και πολιτεία της λεγόμενης “τουρκοκυπριακής κοινότητας”.
Κανένας δεν θέλει να καταλάβει πως η αντίσταση στην προσπάθεια διάλυσης της κυπριακής δημοκρατίας και στην Δ.Δ.Ο. πρέπει να εστιασθεί στην ανατροπή αυτού τούτου του δημοψηφίσματος, που όπως τίθεται αναγνωρίζει την λεγόμενη “τουρκοκυπριακή πολιτεία”.
Το βέβαιο είναι πως αν γίνει το δημοψήφισμα με τον τρόπο που έγινε το 2004, η νίκη των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων θα είναι ισχυρότερη εάν η “πλευρά” μας πει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Διότι τότε το κυπριακό ως πρόβλημα των Ηνωμένων Εθνών θα μπει στο ψυγείο και θα αρχίσουν οι εμπράγματες σχέσεις με το κατοχικό μόρφωμα προς άρση της λεγόμενης απομόνωσης των “τουρκοκυπρίων”.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιτρέψει το απευθείας εμπόριο καθώς και το άνοιγμα πρεσβειών του κατοχικού μορφώματος στις χώρες που την αποτελούν , ενώ θα ακολουθήσουν και πολλές άλλες χώρες.
Το γεγονός ότι οι περιφερόμενοι στον αντι-ομοσπονδιακό χώρο , δεν θέλουν να καταλάβουν ότι βαδίζουν σε λάθος δρόμο, εγείρει την υποψία ότι βαδίζουν εν γνώση τους αυτό το λάθος δρόμο έχοντας κατά νουν την διχοτόμηση ή αυτό που ο λαός λέει “εμείς από εδώ και αυτοί από εκεί”.
Ένα νέο ΟΧΙ θα δώσει την πολυπόθητη από τους κατακτητές διεθνή, έστω εμπράγματη στα αρχικά στάδια, αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος.
Ενώπιον αυτής της εξέλιξης δεν αποκλείεται να καταρρεύσει ακόμα και η κυπριακή δημοκρατία και στη θέση της να αναδυθεί ένα “ελληνοκυπριακό κρατίδιο” που θα αναζητά αναγνώριση από τα Έθνη.
Αιτία της διάλυσης της κυπριακής δημοκρατίας κατά την άποψη μου θα είναι η ίδια η κυπριακή δημοκρατία που σε δύο συνεχόμενα δημοψηφίσματα αναγνώρισε δύο εκλογικά σώματα = δύο λαούς και δύο συνταγματικά υποκείμενα, πράγμα που αντίκειται στην θεμελιώδη σύσταση της του ενός λαού και του ενιαίου κράτους.
Για να αποφύγουμε αυτούς τους ορατούς κινδύνους θα πρέπει όλοι εμείς που είμαστε αντίθετοι στην Δ.Δ.Ο. να καταθέσουμε νέα πρόταση λύσης που είναι η πρόταση της πραγματικής δημοκρατίας και το αίτημα της επέκτασης της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας στην κατεχόμενη επικράτεια της.
Με την κατάθεση της νέας πρότασης από ένα συγκροτημένο αντι-ομοσπονδιακό μέτωπο θα μπορούσαμε να εναντιωθούμε στο προδοτικό δημοψήφισμα καθεαυτό και να ανοίξουμε νέες ευέλπιδες και αγωνιστικές προοπτικές.
Όμως επειδή αυτός ο λαός δεν θέλει να καταλάβει , θα παρασυρθεί από τον χείμαρρο των εξελίξεων και καθώς θα πέφτει από γκρεμό σε ρέμα θα φωνάζει ηχηρά συνθήματα υπό την ηγεσία διαφόρων αριβιστών και λωποδυτών, που θα επισκιάζουν την ανικανότητα του να σκεφτεί και να δράσει πολιτικά.
Γνώμη μου με λίγα λόγια είναι πως πρέπει να πολεμηθεί και ανατραπεί το δημοψήφισμα καθαυτό και υπάρχουν πολλοί τρόποι να επιτευχθεί αυτός ο στόχος που εντάσσεται βέβαια στην στρατηγική της απελευθέρωσης.
Αν όμως νομίζετε ότι θα λυθούν όλα με την διχοτόμηση τότε συνεχίστε το τάβλι σας.
Λουκάς Σταύρου