Οι δύο πηγές του ελληνικού εθνικοκοινωνισμού
Ο ελληνικός εθνικισμός - εθνικοκοινωνισμός μπορεί και πρέπει να πάρει πολλά στοιχεία από τον Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό, τον Ιταλικό Φασισμό και τον Ισπανικό Φαλαγγιτισμό, όπως τρόπους οργάνωσης και αγώνα ενάντια στον σύγχρονο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό και στον αντιφυλετικό και αντεθνικό ισοπεδοτισμό των διαφόρων εθνομηδενιστών από την μαρξιστική αριστερά μέχρι την νεοφιλελεύθερη δεξιά.
Πολλοί λένε πως οι αρχές και αξίες του ευρωπαϊκού εθνοφυλετισμού βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα και μάλλον εκεί πρέπει να τις αναζητήσουμε, παρακάμπτοντας τα ξένα πρότυπα. Η θέση αυτή περιέχει όντως κάποια αλήθεια, όμως η αρχαία Ελλάδα δεν είχε να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα προβλήματα και κατά συνέπεια δεν έχει να δώσει σαφείς απαντήσεις στον τρόπο αντιμετώπισης τους, ούτε έχει να επιδείξει αναλύσεις πάνω σε προβλήματα που δεν υπήρχαν τότε.
Όμως η προσέγγιση του ευρωπαϊκού εθνοφυλετισμού δεν συνεπάγεται την ταύτιση με αυτόν και την παράλληλη υποβάθμιση της ελληνικής ουσίας με την ανάδειξη της δικής μας εθνικής ταυτότητας.
Ο ελληνικός εθνικισμός - εθνικοκοινωνισμός έχει τις δικές του ρίζες μέσα στην ελληνική ιστορία και παράδοση.
Η εθνική ελληνική ταυτότητα παρέμεινε ζώσα μέσα στην ιστορία, μαχόμενη πολύτροπα κατά της αλλοτρίωσης και της βίαιης ενίοτε επίθεσης που δεχόταν από τις κατοχικές δυνάμεις της χριστιανικής Ρώμης, του Βυζαντίου και της Οθωμανικής κατοχής καθώς και της αλλοτριωμένης ρωμαίικης εξουσίας μετά το 1821.
Στους σκοτεινούς χρόνους της δουλείας και του διωγμού της ελληνικής ουσίας, κορυφαία εκδήλωση εθνικής αυτογνωσίας αποτελεί ο Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός ο οποίος συνοψίζει σε κάποιες αρχές την αναστήλωση του ελληνικού έθνους.
Αυτές οι αρχές περιληπτικά είναι:
- Ελληνική κρατική υπόσταση και κυριαρχία επί της πατρώας γης με εθνικό λαϊκό στρατό.
- Επιστροφή στην ελληνική κοσμοθέαση και θρησκεία.
- Γλώσσα και παιδεία ελληνική, αντιδογματική, στη βάση της αρχαιοελληνικής παράδοσης και της πολυμορφίας του λόγου της.
- Λαϊκό κοινωνικό κράτος.
- Πολιτεία νόμου και τάξης που θα μεριμνά για το κοινό καλό και την ευδαιμονία των πολιτών και θα κτυπά το έγκλημα και τον παρασιτισμό.
Αυτή την παράδοση που αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στον αρχαίο και τον σύγχρονο ελληνισμό δεν έχουμε δικαίωμα να την διαγράψουμε και να ταυτίσουμε τον ελληνικό εθνικισμό με άλλα πρότυπα.
Άποψη μου είναι πως ο ρους της δικής μας εθνικής ελληνικής συνειδητότητας που διαπερνά την ιστορία μας, πρέπει να συναντήσει τον ευρωπαϊκό εθνοφυλετισμό και εκ της συναντήσεως αυτής να παραχθεί ο δικός μας ελληνικός εθνικοκοινωνισμός ως μια σύνθεση του ελληνικού εθνικισμού με τον ευρωπαϊκό και εν γένει τον άριο εθνοφυλετισμό ο οποίος δεν καταργεί τις εθνικές ταυτότητες αλλά τις θέτει στο πλαίσιο του φυλετισμού και προτείνει μορφές οργάνωσης και αγώνος ενάντια στους εχθρούς της φυλής και της εθνοφυλετικής κοινότητας.
Με λίγα λόγια ο εθνοφυλετισμός δεν αναιρεί τον εθνικισμό αλλά τον στηρίζει και τον αναβιβάζει. Σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόμασταν την υποβάθμιση και πολύ περισσότερο την κατάργηση της εθνικής μας κυριαρχίας επί της πατρώας γης καθώς και της λαϊκής κυριαρχίας στην εθνική μας κοινότητα στην στέρεη βάση της ελληνικής ταυτότητας και του ελληνικού πολιτισμού.
Συνοψίζοντας λέγω πως η γραμμή που έρχεται από την αρχαία Ελλάδα εάν συναντήσει τον ευρωπαϊκό εθνοφυλετισμό του αγκυλωτού σταυρού, της φασιστικής συνοχής και της φαλαγγίτικης ορμής, θα δώσει τον δικό μας ελληνικό εθνικοκοινωνισμό που στα θεμέλια του λαϊκού αντι-ολιγαρχικού κράτους θα ανυψώσει εκ νέου τον πολιτισμό της ελληνικής κοσμοθέασης με την ελευθερία της σκέψης και την λατρεία της φύσης και των θεών.
Λουκάς Σταύρου