Η απεχθής τραπεζοκρατία
Ο θεσμός της τραπεζοκρατίας φτιάχτηκε μέσα στο χρόνο με την συνεργασία των τοκογλύφων και της κρατικής βίας ( εξουσίας) που αντιπροσώπευε τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.
Συνεπώς ο θεσμός της τραπεζοκρατίας είναι προϊόν βίας και ως εκ τούτου είναι από την φύση του απεχθής.
Ο απεχθής τούτος θεσμός “νομιμοποιεί” την δουλεία του τόκου αλλά επίσης κάτι που είναι χίλιες φορές χειρότερο από την δουλεία του τόκου και είναι η διεύθυνση της οικονομίας στο σύνολο της από μια φούχτα τοκογλύφους τραπεζίτες που δήθεν είναι οι ανώτεροι άνθρωποι και οι άρχοντες που κατάφεραν με την ευφυΐα τους να συγκεντρώσουν στα χέρια τους τον εθνικό πλούτο. Ενώ τούτη η συγκέντρωση έγινε δια της συμπαιγνίας της εξουσίας σε συνθήκες καταστολής της λαϊκής βούλησης.
Με λίγα λόγια όσα απέκτησαν οι τραπεζίτες τα απέκτησαν κλέβοντας τον λαό και βιάζοντας την θέληση του, αντάμα με τους εξουσιαστές. Οπότε όλα τους τα πλούτη ανήκουν στον λαό.
Δικαιωματικά λοιπόν εμείς οι εθνικοκοινωνιστές λέμε πως αυτά τα πλούτη πρέπει να επιστρέψουν στο λαό και ο θεσμός της τραπεζοκρατίας να καταργηθεί.
Βέβαια οι κλέφτες θα φέρουν αντίσταση σε εκείνους που θα θελήσουν να γκρεμίσουν τον τυραννικό και απεχθή θεσμό της τραπεζοκρατίας, επικαλούμενοι τον νόμο που οι ίδιοι κατάφεραν να θεσπίσουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι εθνικοκοινωνικές δυνάμεις, ως δυνάμεις αναθέσμισης της κοινωνίας, δικαιούνται να αντιτάξουν την αντιβία στην βία της χρηματοπιστωτικής εξουσίας και η μοναδική αντιβία του λαού είναι τα λαϊκά δικαστήρια, που αποτελούν εμπράγματη άρνηση της απεχθούς νομιμότητας.
Όσοι υποστηρίζουν καθ οιονδήποτε τρόπο την τραπεζοκρατία, συμπεριλαμβάνονται στους εχθρούς του λαού και θα πρέπει να τύχουν της ίδιας τύχης με τους ληστές της λαϊκής εργασίας.
Μήνιν άειδε Θεά.
Λουκάς Σταύρου