Αντιστέκομαι στον εξουσιασμό της κυπριακής εκκλησίας
Η εκκλησία της Κύπρου είναι μια τεράστια οικονομική δύναμη.
Ελέγχει και κατευθύνει ένα μεγάλο μέρος των Μέσων μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ).
Διατηρεί καθοριστική πρόσβαση σε όλα τα κόμματα τα εντός βουλής και τα εκτός, μη αποκλειομένων και των εμφανιζομένων ως κινήσεων πολιτών.
Η εκκλησία της Κύπρου είναι η κλασική περίπτωση συσσωρευμένου πλούτου που μετατρέπεται σε εργαλείο εξουσίας.
Με μια τέτοια δύναμη μέσα στην κοινωνία η λαϊκή κυριαρχία στραγγαλίζεται και η δυνατότητα της ελεύθερης διανόησης να παρέμβει στο πολιτικό γίγνεσθαι σχεδόν εκμηδενίζεται.
Όμως μπροστά σε αυτό τον μελανοφόρο εξουσιασμό αν ο διανοούμενος υποχωρήσει, αν κλειστεί στην σιγή, σημαίνει πως αφήνει αυτή την σκοτεινή εξουσία να ασκεί το ολέθριο έργο της , να ποδοπατεί την πολιτική ελευθερία και κατ’ επέκταση την ελευθερία της σκέψης και του λόγου.
Ως πολιτικός και διανοούμενος αρνούμαι την σιγή και συνεχίζω τον πόλεμο ενάντια στον σκοταδιστικό εξουσιασμό της εκκλησίας που πέριξ αυτής προσκολλάται η ευρύτερη οικονομο-πολιτική ολιγαρχία.
Σε μια κοινωνία δεν μπορούν να υπάρχουν δύο κράτη και δύο εξουσίες, δεν μπορεί να υπάρχει το κράτος και η εξουσία της εκκλησίας και ταυτόχρονα να ονειροβατούμε πως θα πετύχουμε την λαϊκή κυριαρχία και την λαϊκή αυτοθέσμιση αφήνοντας την ρασοφόρο συμμορία στο απυρόβλητο.
Ο αγώνας κατά της ολιγαρχικής τυραννίας είναι αλληλένδετος με τον αγώνα κατά του εκκλησιαστικού εξουσιασμού που χρησιμοποιεί εν τέλει την θρησκεία και το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού για να επεκτείνει την κυριαρχία της σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Ο αγώνας κατά του εκκλησιαστικού εξουσιασμού είναι αγώνας πολιτικός και όχι θρησκευτικός.
Λουκάς Σταύρου