Στοιχεία εθνικοκοινωνικής ιδεολογίας
Σύμφωνα με την ιδεολογία του εθνικοκοινωνισμού , η πολιτική κοινωνία δεν είναι μια σύναξη παμφυλετική, ούτε άθροισμα αυτοτελών ατόμων, την οποία ενώνει είτε κάποια θρησκευτική είτε ιδεολογικοπολιτική πεποίθηση, αλλά ένας οργανισμός φυλετικός που πορεύεται στην ιστορία ως μια φάλαγγα, δημιουργώντας πολιτισμό και εννοούμε με τον όρο πολιτισμό την μετάβαση από μια πρωταρχική κατάσταση στέρησης και αμάθειας σε μια κατάσταση γενικής ευδαιμονίας και γνώσης του πραγματικού ως και εργονομικής σχέσης με αυτό, που σημαίνει ανύψωση στην αρμονία με την Φύση.
Πάνω σε αυτή την αρχή εδραζόμενοι, τασσόμαστε ενάντια σε κάθε ατομοκεντρικό ιδεολόγημα και κάθε φαινόμενο διάλυσης της φυλετικής βάσης της εθνικής κοινότητος.
Ως εκ τούτου τασσόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή ταξικής και ολιγαρχικής εκμετάλλευσης της κοινωνίας.
Συνέπεια αυτών είναι η νομιμοποίηση της αναδιανομής του πλούτου και η καταστροφή κάθε συσσωρευμένης ολιγαρχικής ισχύος.
Συνακόλουθα εισάγουμε ένα νέο τρόπο παραγωγής που δεν στηρίζεται στην ατομοκεντρική καπιταλιστική ή κομουνιστική αντίληψη αλλά στην συνεργασία κράτους , εργαζόμενου και επενδυτού.
Προτείνουμε μια νέα δομή στην έννοια της επιχείρησης όπου η κρατική τράπεζα στηρίζει την αλυσίδα παραγωγής μεταβάλλοντας τον εργαζόμενο σε μέτοχο της επιχείρησης, αφήνοντας περιθώριο και στον ιδιώτη επενδυτή να συμμετέχει στην νέα δομή των επιχειρήσεων δια μέσου ενός υγιούς εθνικού χρηματιστηρίου, ελεγχόμενου από το κράτος ώστε να αποφεύγονται οι εικονικές και κερδοσκοπικές παρεμβάσεις.
Επιγραμματικά συνοψίζω:
- Εθνοφυλετική συνοχή.
- Αναδιανομή του πλούτου και καταστροφή κάθε ολιγαρχικής ισχύος.
- Εθνικοκοινωνική παραγωγική δομή.
- Πόλεμος σε κάθε ιδεολόγημα που θραύει την ενότητα της εθνικής κοινότητας.
- Ο πολιτισμός ως ανύψωση στην αρμονία της φύσης και στην εργονομική σχέση με αυτή.( Η αρχή αυτή επιτάσσει τον πόλεμο σε κάθε αντιφυσικό ιδεολογικό μόρφωμα θρησκευτικής ή πολιτικής υφής)
Βάση της ιδεολογίας μας είναι η Φύση προς την οποία η συνείδηση ή ανταποκρίνεται ή απομακρύνεται και εγκλείεται σε φαντασιακές ψευδοκοσμικές παραστάσεις.
Η παραμορφωμένη συνείδηση που απομακρύνεται από την Φύση, δημιουργεί στο τέλος στο βαθμό που θεσμίζει την κοινωνία, μια παραμορφωμένη κοινωνία που μοιάζει με φυλακή.
Δεν μπορεί να υπάρξει εθνικοκοινωνική πολιτεία χωρίς την αποκάθαρση της συνείδησης και την ανταπόκριση του γνωσιακού περιεχομένου της με την Φύση και εν γένει το πραγματικό. Αυτό καθιστά την φιλοσοφία ως το ισχυρότερο όπλο μάχης ενάντια σε κάθε παραφύσιν ιδεολόγημα και θεσμισμένο ψέμα.
ο εθνικοκοινωνικός πολιτισμός είναι ένα νέο ανοδικό στάδιο εξέλιξης και ριζικής αναθέσμισης της πολιτικής κοινωνίας.
Δεν είμαστε αντίθετοι στον καπιταλισμό και τον κομουνισμό με τα παρακλάδια τους προτάσσοντας κενή άρνηση αλλά προτείνοντας ένα νέο τρόπο θέσμισης της κοινωνίας σε όλους τους τομείς, τόσο στη σχέση μεταξύ των πολιτών όσο και στην σχέση του ανθρώπου με την περιέχουσα Φύση.
Λουκάς Σταύρου