Γιατί οι συνομιλίες είναι παράνομες και προδοτικές
Η υπόσταση του κράτους της κυπριακής δημοκρατίας που δημιουργήθηκε το 1960 είναι αυτοτελής και δεν προέρχεται από συνιστώσες κοινότητες.
Οι δύο κοινότητες έτσι όπως ορίσθηκαν από τους Άγγλους κατακτητές δεν έχουν δική τους υπόσταση εκτός της κυπριακής δημοκρατίας.
Οι δύο κοινότητες συναποτελούν τον ένα και αδιαίρετο λαό της κυπριακής δημοκρατίας εκ της οποίας και μόνο αντλούν την ύπαρξη τους.
Τούτα έχοντας κατά νουν αν εξετάσουμε τον τρόπο που διεξάγονται οι συνομιλίες για την λύση του κυπριακού θα δούμε ξεκάθαρα τα ακόλουθα:
Πρώτον, στις συνομιλίες είναι απούσα η κυπριακή δημοκρατία.
Δεύτερον, οι συνομιλίες υποστασιοποιούν τις κοινότητες και τις μετατρέπουν σε εκ των προτέρων (a priori) συνιστώσες της υποστάσεως της κυπριακής δημοκρατίας πράγμα παράνομο και παράλογο.
Η απουσία της κυπριακής δημοκρατίας είναι πράξη πέρα για πέρα προδοτική. Διότι πρόκειται για εγκατάλειψη της υπόστασης και της κυριαρχίας του κράτους από τους κυβερνώντες. Η εγκατάλειψη αυτή περιγράφει επακριβώς την μειοδοσία και την προδοσία.
Συνεπώς οι συνομιλίες είναι παράνομες και προδοτικές. Ως εκ τούτου το αποτέλεσμα (σχέδιο λύσης) που θα προκύψει από αυτές, είναι άκυρο , παράνομο και προδοτικό.
Αν σε αυτό το παράνομο αποτέλεσμα προστεθεί η εσπευσμένη διαδικασία του δημοψηφίσματος, με την διαίρεση μάλιστα του λαού σε δύο εκλογικά σώματα που ισοδυναμούν με δύο συνταγματικά υποκείμενα και με την συμμετοχή των εποίκων στο δημοψήφισμα, χωρίς να προηγηθεί απογραφή και παροχή νομίμων εγγράφων της κυπριακής δημοκρατίας προς το εκλογικό σώμα , τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρωτογενούς και πρωτοφανούς ΒΙΑΣ πάνω στο λαό και βίαιης κατάλυσης της υποστάσεως της κυπριακής δημοκρατίας.
Η λύση που προτείνουμε εμείς οι εθνικοκοινωνιστές θα προέλθει μόνο μέσα από την άσκηση του δικαιώματος της αυτοθέσμισης και αυτοδιάθεσης του κράτους.
Το κράτος της κυπριακής δημοκρατίας έχει δικαίωμα βάσει της διεθνούς νομιμότητας να αποτινάξει το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης και τις συνθήκες εγγυήσεως και συμμαχίας και να θεσμίσει την ισότητα των νομίμων πολιτών του έξω από τα κατοχικά περιφράγματα των κοινοτήτων και να αναθεωρήσει το σύνταγμα του ώστε οι πολίτες στο σύνολο τους να ασκούν λαϊκή κυριαρχία.
Η κυπριακή δημοκρατία ασκώντας το δικαίωμα της αυτοθέσμισης, μπορεί να καλέσει αντιπροσώπους του λαού σε μια ειδικού σκοπού συνταγματική συνέλευση που θα συντάξει το νέο δημοκρατικό σύνταγμα καθώς και την διαδικασία μετάβασης στην ομαλότητα κατόπιν της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων.
Αυτή η δημοκρατική συνταγματική πρόταση ως και η διαδικασία μετάβασης στην ομαλότητα θα τεθεί στο λαό σε δημοψήφισμα νοουμένου πως τα διαλεγόμενα δεν θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών αλλά σε πλήρη διαφάνεια ώστε ο λαός να είναι ενήμερος των εξελίξεων και συμμέτοχος δια των τοπικών συνελεύσεων του και των ανακλητών αντιπροσώπων του.
Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι πως δια μέσου της άσκησης του δικαιώματος της αυτοθέσμισης, η κυπριακή δημοκρατία παραμένει κυρίαρχη και αλώβητη και εκείνο που τίθεται σε συζήτηση είναι η εξεύρεση ενός δημοκρατικού συντάγματος,ισότητος των πολιτών και ειρηνικής συμβίωσης στα πλαίσια του δικαίου και του κοινού καλού.
Οι πολίτες έχουν καθήκον να προστατεύσουν την κυπριακή δημοκρατία και να πολεμήσουν με όλα τα μέσα τους προδότες που μαζί με τους κατακτητές απεργάζονται την κορυφαία βία κατά του λαού και της κυπριακής δημοκρατίας , την βία που θα καταλύσει την υπόσταση της κυπριακής δημοκρατίας και θα υποστασιοποιήσει τις κοινότητες σε συνιστώντα κρατίδια ενός συνομόσπονδου μορφώματος που θα νομιμοποιεί το έγκλημα της εισβολής και κατοχής.
Λουκάς Σταύρου