Εθνικοκοινωνικές σκέψεις για το κυπριακό
Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για λύση του κυπριακού αλλά να έχει στην Κύπρο ένα κομμάτι γης υπό την μόνιμη κυριαρχία της και μέσω του συνομοσπονδιακού συνεταιρισμού να ελέγχει τις γεωπολιτικές αποφάσεις της Κύπρου προς το δικό της συμφέρον.
Το μέσον για την διασφάλιση αυτού του πλαισίου , όσον αφορά τις συνομιλίες και την προσπάθεια εξεύρεσης “λύσης” , είναι η αποδοχή εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης των μονίμων αποκλίσεων από το ευρωπαϊκό κεκτημένο που ισοδυναμεί με μετατροπή της βίας της εισβολής και κατοχής σε πρωτογενές δίκαιο.
Αν δεν το επιτύχει αυτό τότε θα προτιμήσει την ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκική επικράτεια.
Από το 1974 μέχρι σήμερα η πολιτική μας στηρίχθηκε σε μια ουτοπική υπόθεση. Ότι δηλαδή η Τουρκία ενδέχεται , για διάφορους λόγους, να εγκαταλείψει την επεκτατική στρατηγική της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όμως η πραγματικότητα απέδειξε το αντίθετο. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εξεύρεση φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ.
Συμπεραίνετε ότι το μέλλον της Κύπρου και του κυπριακού ελληνισμού θα εξαρτηθεί από την ικανότητα της κυπριακής δημοκρατίας να υπερασπιστεί ενόπλως τα δίκαια της και να προτάξει την απαίτηση της για επέκταση της κυριαρχίας της στην κατεχόμενη επικράτεια της.
Η συνέχιση της πολιτικής της καλής γειτονίας με τα κατεχόμενα θα εξελιχθεί σε επέκταση της τουρκίας και στην ελεύθερη επικράτεια της κυπριακής δημοκρατίας με ειρηνικά μέσα.
Για να γίνει δυνατή αυτή η αλλαγή στρατηγικής θα απαιτηθούν ριζικές αλλαγές στους θεσμούς και όχι μια απλή αλλαγή κυβέρνησης.
Διότι δεν μπορεί να διεξαχθεί αγώνας απελευθερωτικός υπό συνθήκες τραπεζοκρατικής οικονομίας και ολιγαρχικής τυραννίας.
Οι θεσμοί που διασφαλίζουν την εξουσία των παρασίτων πάνω στην κοινωνία πρέπει να γκρεμιστούν , διαφορετικά αν παραμείνουν, ακόμα και η πιο εθνικιστική διακυβέρνηση θα καταρρεύσει κάτω από την πίεση της ολιγαρχικής υπερεξουσίας.
Αυτή είναι η ριζική διαφορά της εθνικοκοινωνικής πρότασης από τον συστημικό εθνικισμό της ακροδεξιάς που αποτελεί ανάχωμα του συστήματος στις ιδέες μας.
Η εθνικοκοινωνική αναθέσμιση της κοινωνίας είναι μια πρόταση που θα έπρεπε να τεθεί ακόμα και αν δεν υπήρχε ξένη κατοχή (αγγλο-τουρκική) , πόσον μάλλον όταν η ξένη κατοχή τείνει να επεκταθεί σε ολόκληρη της επικράτεια μας.
Συνεπώς μην χάνεις τον καιρό σου πατριώτη με πολιτικές εγκεκριμένες από το σύστημα της ολιγαρχικής τυραννίας. Πάρε την απόφαση της επαναστατικής απόρριψης τους.
Λουκάς Σταύρου