Ο εμπράγματος Λόγος αναιρεί τον εξωκοσμικό θεό
Ο εμπράγματος Λόγος , νόμος και τρόπος του γίγνεσθαι , μας διδάσκει πως δεν μπορεί να τεθεί το Α χωρίς παν μη Α.
Συνεπώς η σχέση του Α με παν μη Α , που είναι σχέση πολύμορφη και απειρωτική , προσδιορίζει την ύπαρξη και την μορφή του.
Μας διδάσκει επίσης πως κανένα Α δεν μπορεί να προκύψει χωρίς την προρέουσαν ύπαρξη του παν μη Α και ούτε μπορεί να προκύψει Α εκ του μηδενός , ούτε από κάποια εξωτερική παρέμβαση.
Συμπεραίνετε πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανώτερη δύναμη που να αναιρεί τον Λόγο και να επεμβαίνει στον ρουν του παντός ως μια δύναμη που κείται εκτός αυτού.
Από την θέση αυτή καταλαβαίνουμε πως δεν μπορεί να τεθεί εξωκοσμικός θεός και πως η όποια θεϊκή ύπαρξη είναι κατ’ ανάγκη ενδοκοσμική και συμμετέχουσα στο αιώνιο γίγνεσθαι άρα και συν-μεταβαλλόμενη μετα του παντός.
Συνεπώς ούτε ο θεός των μονοθεϊστών μπορεί να θεωρηθεί ως υπάρχων ούτε οι θεοί των πολυθεϊστών να νοηθούν ως δυνάμεις τέλειες και αναλλοίωτες, ευρισκόμενες σε απόλυτη μακαριότητα.
Το θείον στοιχείο του όντος είναι ενδοκοσμικό και εξελισσόμενο σύμφωνα με την σχέση αυτού με το αενάως μεταβαλλόμενο παν που δημιουργεί συνεχώς καινούριες μορφές και σχέσεις δυνάμεων.
Εξ αυτών προκύπτει επίσης πως η ζωή στην ουσία της είναι αγών και δράση και δημιουργία και πως όλες μας οι επιθυμίες για μια ζωή ευτυχισμένη και μακάρια και ανώδυνη είναι κενές νοήματος.
Παραπέμπω όποιον ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα αναφορικά με την υπέρβαση της τυπικής και διαλεκτικής λογικής και την νέα κοσμική προοπτική που διανοίγει ο εμπράγματος Λόγος , στο βιβλίο μου -Τρόπος και Είναι - Εισαγωγή στη φιλοσοφία του νεολογικού υλοθεϊσμού-.
Λουκάς Σταύρου