Η αυτονομία της ελληνικής γλώσσας
Η Οθωμανική διοίκηση δεν κατάργησε τις γλώσσες των υποδούλων εθνών. Άπαντες διατήρησαν την γλώσσα τους , όπως οι Σέρβοι , οι Βούλγαροι , οι Κούρδοι , οι Έλληνες και λοιπά έθνη.
Ίσως γιατί οι Οθωμανοί δεν επέβαλαν μια κοινή γλώσσα και παιδεία.
Μάλιστα κάποια έθνη διατήρησαν την γλώσσα τους παρά του ότι εξισλαμήσθησαν.
Την ίδια τύχη είχε και η ελληνική γλώσσα η οποία ακολούθησε εξελικτική πορεία διαρκούντος της ρωμαιο-βυζαντινής κατοχής , η οποία εξακολούθησε και στους χρόνους της οθωμανικής κατοχής.
Είχε μάλιστα η ελληνική γλώσσα δύο κατευθύνσεις. Η μία αφορούσε την καθομιλουμένη του λαού γλώσσα και η άλλη την των λογίων , διασώζοντας ακόμα και την αρχαία αττική διάλεκτο.
Η γλώσσα της εκκλησίας και των ευαγγελίων διόλου δεν επηρέασε την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας.
Διότι ήταν μια γλώσσα ειδικού σκοπού που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της κοινωνικής ζωής , όπως συμβαίνει και σήμερα με αυτή την γλώσσα.
Ο ίδιος ο Παπαρρηγόπουλος ο οποίος μεροληπτεί υπέρ της ορθοδοξίας παραδέχεται ότι η ελληνική γλώσσα και η εξέλιξη της δεν αποτέλεσε εκκλησιαστικό φαινόμενο.
Συνεπώς πρόκειται για άλλο ένα παραμύθι του εβραιοχριστιανικού εξουσιασμού ότι δήθεν διατήρησε την ελληνική γλώσσα σε καιρούς χαλεπούς.
Να σημειωθεί επίσης ότι οι καιροί της βυζαντινο-οθωμανικής κατοχής υπήρξαν καιροί παχυλών αγελάδων για την ορθόδοξη εκκλησία. Οι ίδιοι οι ιεράρχες επισείουν ακόμα μέχρι σήμερα τις βούλες των σουλτάνων δυνάμει των οποίων κατέχουν τεράστια ακίνητη περιουσία.
Η ελληνική γλώσσα παρέμεινε αυτόνομη και αυτοδύναμη και ζώσα αλήθεια του ελληνισμού σε όλες τις κοινωνικές και πνευματικές του εκδηλώσεις.
Σήμερα που η γλώσσα υπέστη ακρωτηριασμό από το ταξικό ανθελληνικό κράτος αφενός και αφετέρου πήρε κατεύθυνση προς τα λεγόμενα greeklesh , η εκκλησία και η γλώσσα της αδυνατεί να συμβάλει στην διάσωση της και τούτο επιβεβαιώνει την κλειστότητα της και την ειδική της λειτουργία.
Το μέλλον της ελληνικής γλώσσας θα εξαρτηθεί από τους δημιουργούς , από τους συγγραφείς και τους ποιητές, είτε σε συνεργασία με την κρατική παιδεία είτε εναντίον αυτής.
Λουκάς Σταύρου