Το δίλημμα ομοσπονδία ή διχοτόμηση και η τρίτη γραμμή
Το δίλημμα ομοσπονδία ή διχοτόμηση είναι μια επινόηση του κυπριακού κατεστημένου που δικαιολογεί την διπλή γραμμή που ακολουθεί στο κυπριακό δηλαδή την κατεύθυνση των συνομιλιών αφενός προς την ΔΔΟ και αφετέρου την εμπράγματη υποστασιοποίηση του κατοχικού μορφώματος που σε περίπτωση αποτυχίας της ΔΔΟ θα οδηγήσει σε ένα συνεταιρισμό μέσω συμφωνιών σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος , ένα συνεταιρισμό που θα εδράζεται στην εμπράγματη αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος και την υποβάθμιση της κυπριακής δημοκρατίας σε κράτος των “ελληνοκυπρίων”.
Το δίλημμα ομοσπονδία ή διχοτόμηση αποκαλύπτεται ως προδοτική μεθόδευση που σε κάθε περίπτωση αναγνωρίζει την κατοχή και τους γεωπολιτικούς της στόχους.
Η τρίτη γραμμή την οποία κατέθεσα καταγγέλλοντας και ξεσκεπάζοντας συνάμα την προδοτική μεθόδευση του κατεστημένου , είναι η γραμμή της υπεράσπισης της διεθνώς αναγνωρισμένης κρατικής υποστάσεως της κυπριακής δημοκρατίας και της κατάθεσης πρότασης μετάβασης σε πραγματική δημοκρατία εννοώντας ένα αντι-ταξικό , κοινωνιστικό λαϊκό, κοσμικό, ανεξίθρησκο, κράτος.
Δεν συμφωνώ με την διατήρηση της κυπριακής δημοκρατίας ως έχει δηλαδή ως ταξικού ληστρικού ολιγαρχικού κράτους θρησκευτικώς προσδιορισμένου και καθορισμένου από το μετα-αποικιακό δοτό σύνταγμα της Ζυρίχης και των συμφωνιών εγγυήσεων , συμμαχίας και εγκαθίδρυσης.
Η μετάβαση στο κοινωνιστικό κοσμικό κράτος προϋποθέτει τον αγώνα των παραγωγικών λαϊκών δυνάμεων , ενάντια στην τυραννία της άρχουσας τάξης που συνδέεται επίσης με τα διεθνή καπιταλιστικά συμφέροντα που εκφράζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Η λύση που καταθέτω δεν καταργεί τις εθνικο-πολιτισμικές κοινότητες αλλά τις συνενώνει σε ένα ενιαίο κράτος και αμβλύνει τις αντιθέσεις τους , επιτρέποντας τους να αναπτυχθούν πάνω στην κοινή φυσιοκεντρική παιδεία που είναι η ανώτερη έκφραση του κοσμικού κράτους.
Θα μπορούν οι “ελληνοκύπριοι” και οι “τουρκοκύπριοι” ( ορολογίες που έχουν επιβληθεί από τους βρετανούς) να έχουν την θρησκεία και την γλώσσα τους αλλά το περιεχόμενο της παιδείας θα είναι κοινό και φυσιοκεντρικό.
Οι θρησκείες δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση στο κράτος και την παιδεία αλλά η κάθε μια θα είναι ελεύθερη να δρα στο χώρο της εφόσον δεν υποσκάπτει την νομιμότητα του κοσμικού αντι-ταξικού κράτους.
Λουκάς Σταύρου