ΚΟΙΝΟΝ ΚΥΠΡΙΩΝ
Κοινωνιοκρατία σημαίνει πως το κράτος και ο νόμος εκπορεύονται από την υπαρκτή οργανική κοινωνία και όχι από μια αφηρημένη κοινωνία που παραχωρεί μια ψεύτικη πολιτική ισότητα υπό την μορφή του δικαιώματος του ψήφου.
Η οργανική κοινωνία δεν αποτελείται από αφηρημένα άτομα αλλά από κοινότητες ανθρώπων που ζουν στο χώρο τους με τις ιδιαιτερότητες τους και τα τοπικά τους προβλήματα καθώς και από εργασιακές κοινότητες ή ενώσεις με κοινά συμφέροντα που όλοι από κοινού συμβάλλουν στο κοινό καλό της πολιτείας δια της συμμετοχής στην εξουσία και την νομοθετική διαδικασία , συμμετοχή που δεν διακόπτεται ούτε καταργείται από την αυτονόμηση των εκάστοτε αντιπροσώπων του λαού.
Το κύτταρο της κοινωνιοκρατίας δεν είναι ούτε το άτομο , ούτε το κόμμα αλλά η λαϊκή τοπική και εργασιακή συνέλευση που δημιουργεί μια πυραμιδωτή δομή εξουσίας ελεγχόμενη εκ των ένδον από τις λαϊκές συνελεύσεις.
Από την φύση του το κοινωνιοκρατικό πολίτευμα τάσσεται ενάντια σε κάθε μορφή ταξικής και φατριαστικής συσσώρευσης της εξουσίας είτε πολιτικής είτε οικονομικής είτε πνευματικής.
Το κοινωνιοκρατικό πολίτευμα αναδεικνύει ως εκ τούτου το κοσμικό κράτος ως κοινό πολιτών που τους ενώνει το δίκαιο και οι αρμονικές σχέσεις που το δίκαιο παράγει.
Ένα δίκαιο που δεν έρχεται από αλλού , δεν επιβάλλεται από έξω αλλά από την ίδια την κοινωνία και τις λαϊκές της συνελεύσεις , όχι ως κάτι a priori δοσμένο αλλά ως κάτι το παραγόμενο μέσα από μια συνεχή αναζήτηση και αναθέσμιση που προϋποθέτουν την πνευματική ελευθερία και την πολιτική ελευθερία της αυτοθέσμισης και αναθεώρησης των θεσμών.
Η κοινωνιοκρατική πολιτειολογία μπορεί να θεμελιώσει την λύση του κυπριακού και να δρομολογήσει την μετάβαση από την ταξική δημοκρατία και το αίσχος της Ζυρίχης στο ΚΟΙΝΟΝ ΚΥΠΡΙΩΝ , αφού υπάρξει πρώτα συναίνεση και συνεργασία όλων των πολιτών στην εκδίωξη των κατοχικών δυνάμεων των τούρκων και των βρετανών.
Ισότητα των πολιτών εκφρασμένη στις λαϊκές συνελεύσεις και την αέναη λαϊκή εξουσία.
Λουκάς Σταύρου