Η πεμπτουσία της στρατηγικής της απελευθέρωσης
Από τις προτάσεις διαφόρων πατριωτών περί μιας νέας στρατηγικής στο κυπριακό λείπει μια θέση που εξουδετερώνει και αχρηστεύει τις υπόλοιπες θέσεις και προτάσεις.
Η θέση αυτή αφορά την οικονομία.
Με αυτό το σύστημα της τραπεζοκρατικής οικονομίας όπου η παραγωγική διαδικασία βρίσκεται στα χέρια του κερδοσκόπου τραπεζίτη και η υπεραξία της κοινωνικής εργασίας αρπάζεται από αυτόν , δεν είναι δυνατό να αποκτήσει ισχύ ένα κράτος για να απελευθερωθεί από τους ξένους κατακτητές του.
Μόνο αν η υπεραξία της συλλογικής εργασίας περάσει από τα χέρια των τραπεζιτών στο κράτος και την κοινωνία θα μπορέσει να τεθεί η στρατηγική της απελευθέρωσης που περνά μέσα από την ηθική ανύψωση του λαού και την οικονομική ενίσχυση της άμυνας μέσα από την ενδυνάμωση των παραγωγικών δυνάμεων.
Θα πρέπει επίσης η μεγάλη συσσωρευμένη περιουσία που ανήκει σε λίγους και κυρίως στην εκκλησία να κρατικοποιηθεί άμεσα και να αξιοποιηθεί για τον αγώνα.
Ωραία τα λόγια και τα οράματα μα για να πραγματωθούν χρειάζονται χρήματα και τα χρήματα βγαίνουν μέσα από την ισχυρή εθνική οικονομία και ένα σύστημα αποτροπής της συσσώρευσης του πλούτου σε λίγα χέρια που διακόπτει δραματικά την ανακύκληση της συλλογικής υπεραξίας εις βάρος του έθνους και του εργαζόμενου λαού.
Πεμπτουσία της στρατηγικής της απελευθέρωσης είναι μια νέα εθνικοκοινωνική παραγωγική διαδικασία και αναδιανομή στη κοινωνία της υπεραξίας της συλλογικής εργασίας.
Χωρίς την εθνικοκοινωνική οικονομική ανασυγκρότηση όλες οι άλλες προτάσεις είναι καλές μόνο για τα μνημόσυνα και θα έχουμε πράγματι πολλά μνημόσυνα να κάνουμε στο μέλλον διότι με το παρών σύστημα οικονομίας και πολιτικής διαχείρισης θα υποστούμε και άλλες ήττες και συμφορές αμέτρητες.
Είναι αδύνατο να απελευθερωθούμε από τους ξένους κατακτητές αν δεν απελευθερωθούμε πρώτα από τους ντόπιους κατακτητές , δυνάστες και εκμεταλλευτές μας.
Λουκάς Σταύρου