Η φιλοσοφική θεμελίωση του νεοελληνικού πολυθεϊσμού
Ο Εμπράγματος λόγος είναι τρόπος έκτυξης του γίγνεσθαι και γνωρίζεται μέσα από την γνωσιολογική έρευνα και συγκεκριμένα την σχέση της σκέψης με τα αισθητά πράγματα, σχέση που αποτελεί και την αφετηρία της γνώσης που αποκλείει τις λεγόμενες μεταφυσικές προτάσεις ως αυθαίρετες και αντινοητικές.
Ο εμπράγματος Λόγος προβαλλόμενος στη συνείδηση γίνεται τρόπος της γνωρίζουσας νόησης. Η φανέρωση του Λόγου στη συνείδηση προϋποθέτει την εξέλιξη της φιλοσοφίας και το βέβαιο είναι ότι αποτελεί κατάκτηση της έρευνας και δεν προβάλλεται αντανακλαστικά όπως ισχυρίζεται ο μαρξιστικός υλισμός με την θεωρία της αντανάκλασης.
Ο λόγος δεν είναι καπνός για να τον οσφραίνονται όλες οι ρίνες άνευ στοχασμού για να θυμηθούμε τον Ηράκλειτο αλλά φιλεί να κρύβεται.
Με την βεβαιότητα του εμπράγματου λόγου γίνεται κατανοητό πως η ύλη και το γίγνεσθαι της δηλαδή η μορφογενετική κίνηση της είναι αυτόνομη και αυτάρκης και ότι δεν μπορεί καμιά εξωκοσμική δύναμη να τον καταργήσει. ή να τον τροποποιήσει.
Εξ αυτού αποκλείουμε την ύπαρξη εξωκοσμικού θεού και συνεχίζουμε να ζούμε ως άνθρωποι σκεπτόμενοι και ελεύθεροι. Καταργούμε συνακόλουθα και κάθε είδος ιερατείου και γνώσης από καθέδρας. Σωρός σκουπίδια.
Εξετάζοντας το γεγονός της συνείδησης και της νόησης στη δική μας ύπαρξη κατ αρχήν δεν μπορούμε να το διαχωρίσουμε από την εκτατή ύλη και συγκεκριμένα από το σώμα.
Στη συνέχεια κατανοούμε ότι η νόηση είναι τρόπος της φύσης ή τρόπος του γίγνεσθαι όπως ο εμπράγματος λόγος.
Εφόσον η νόηση είναι τρόπος του γίγνεσθαι θα ήταν μεγάλο λάθος θα νομίσουμε ότι νόηση έχουν μόνον οι άνθρωποι.
Η νόηση ως τρόπος του καθολικού γίγνεσθαι ενσωματώνεται σε αυτό το γίγνεσθαι και αναπαράγεται εντός του με διάφορες μορφές. Και τούτο συμβαίνει διότι η νόηση είναι συνυφασμένη με μνήμη και βούληση που με την σειρά της παρεμβαίνει στη μορφογένεση του κόσμου χωρίς όμως η γενεσιουργός νόηση να δύναται να αυτονομηθεί από την κοσμική υλικότητα της.
Εκ της κοσμικής νόησης εξακτινώνονται οι αρχετυπικές ροπές της μορφογένεσης που ενσωματώνονται με υλικά συστήματα που τα ονομάζουμε θεούς.
Άλλες σωματο-νοητικές ενώσεις γίνονται στα κοσμικά γένη και στα αστρικά συστήματα τόσο ώστε να ισχύει η ρήση του Θαλή του Μιλήσιου ότι ο κόσμος είναι πλήρης θεών.
Όσο για αυτούς που νομίζουν ότι οι θεοί παίρνουν ανθρώπινη μορφή έχω να πω πως απλά σφάλλουν. Η προβολή των ανθρωπίνων παθών στους θεούς είναι γνώρισμα μιας πρώιμης προσέγγισης του πολυθεϊστικού κόσμου.
Πάνω στην βάση της νέας κατανόησης των θεών και εν γένει της σχέσης του γενεσιουργού νου με το γίγνεσθαι και τον εμπράγματο λόγο ανατέλλει ένας νέος πολυθεϊστικός κόσμος που μπορεί μεν να πάρει την αρχαία ελληνική ονοματοδοσία θα απορρίψει δε τις υπερβολές των μυθολόγων και τις ανθρωπομορφικές ποιητικές παραστάσεις καθορίζοντας ως τέτοιες και τίποτα περισσότερο.
Κλείνω λέγοντας πως η νέα κατανόηση του Είναι και γίγνεσθαι με την πολυθεϊστική του εκδήλωση δεν υπαγορεύει την ανάγκη κάποιου ιερατείου που μπορεί να παίρνει δύναμη από τους θεούς και να ασκεί ιερατική εξουσία πάνω στις ψυχές και την κοινωνία.
Ο νεολογικός πολυθεϊσμός τον οποίο καταθέτω στην εθνική συνείδηση, καλεί τον άνθρωπο να ανυψωθεί δια των ιδίων δυνάμεων του, που αποκορύφωμα τους είναι η νόηση με τις ροπές τις λογικής, της ηθικής, της αισθητικής και της εργονομικής δημιουργικής πράξης, στην ύπατη εννόηση του κόσμου με φρόνημα ελευθερίας και ελληνικού κοινωνισμού.
Λουκάς Σταύρου