Σημείωση φιλοσοφικής θεολογίας
Η Φύση είναι αυθύπαρκτη και βρίσκεται σε αδιάκοπη μορφογενετική κίνηση σύμφωνα με την τάξη του γενεσιουργού Λόγου που από εμάς ανιχνεύεται ως γνωρίζων λόγος.
Η Νόηση είναι αδιαχώριστο στοιχείο της Φύσης και συμβάλλει στην διαμόρφωση της δια της βουλήσεως των αρχετυπικών ροπών της που μπορούμε να τις ονομάσουμε θεούς.
Όμως ούτε η νόηση ούτε οι θεοί αποτελούν το αρχικό αίτιο του γίγνεσθαι.
Ούτε είναι δυνατή η τιθάσευση του γίγνεσθαι από την νόηση και τις θείες ροπές της καθότι ο γενεσιουργός λόγος είναι συνυφασμένος με την τυχαιογενετική μορφογένεση.
Η αλληλεπίδραση και η σχέση του Α με παν μη Α δημιουργεί νέον κόσμον που δεν εκπορεύεται από προϋπάρχουσες ιδέες.
Η δράση της νόησης και των βουλητικών ροπών της, δηλαδή των θεών, διαπερνά κάθε μορφή, συνυπάρχει και συμπορεύεται με την φύση ως μέρος αυτής χωρίς να την υποτάσσει.
Η ιδέα του θεού ως όντος που μπορεί να δράσει χωρίς κανένα περιορισμό είναι εξουσιαστική επινόηση των ιερατείων. Τέτοιος θεός δεν υπάρχει παρά μόνο ως ανθρώπινη παράνοια.
Η απελευθέρωση από αυτή την παράνοια, που παρήγαγε ο ιουδαϊσμός και την επέβαλε στον ελληνισμό και σε ολόκληρη την δύση δια του χριστιανισμού, θα επαναφέρει την ύπαρξη στην φυσική της κατάσταση δηλαδή στην κατάσταση της ανοικτοσύνης προς τον κόσμο με την νοητική την αισθητική, την ηθική και δημιουργική επανέναρξη σε αυτό που οι στωικοί ονόμασαν κατά φύσιν ζην.
Λουκάς Σταύρου