Ο εθνικός κοινοτισμός για τον εργάτη και τον αγρότη
Στον κομμουνισμό ο εργάτης δεν χρειάζεται κανένα κίνητρο για να εργαστεί. Αυτό το αναλαμβάνει ο μηχανισμός του κόμματος κάτω απο τον τρόμο του αφανισμού του.
Στις καπιταλιστικές τραπεζοκρατικές δημοκρατίες η αβυσσαλέα ταξική ανισότητα και το ισοπεδωτικό φορολογικό σύστημα κρατά καταπιεσμένο τον εργάτη στα όρια της φτώχειας όταν δεν τον εξαθλιώνει με την ανεργία, με την εισαγωγή ξένων εργατών και με τις περιοδικές κρίσεις που δημιουργούν οι ίδιοι οι τραπεζίτες για να κάνουν την λεγόμενη επανέναρξη της οικονομίας απο την βάση της εξαθλίωσης.
Ο αγρότης απο την άλλη, στον κομμουνισμό γίνεται σκλάβος στο μεγάλο τσιφλίκι του κράτους και στην δημοκρατία ξεριζώνεται απο την γη του για να γίνει δημόσιος υπάλληλος ή εργάτης της φάμπρικας.
Στην Κύπρο ευτυχώς δεν ζήσαμε τον κομμουνισμό, ζούμε όμως τον μηχανισμό της καπιταλιστικής δημοκρατίας και βλέπουμε τον εργάτη αφενός να ζει στα όρια της φτώχειας και τον αγρότη να παίρνει προ πολλού τον δρόμο της αστυφιλίας και να ξεριζώνεται απο την γη του.
Εμείς οι εθνικοκοινοτιστές ως εκφραστές της τέταρτης ιδεολογίας ξέρουμε πολύ καλά ότι χωρίς την αγροτιά χάνεται η πατρίδα.
Διότι πατρίδα είναι η ρίζα της ελιάς και του σιταριού. Πατρίδα υπάρχει εκεί που ο Έλληνας αγρότης εξουσιάζει την γη του χωρίς τσιφλικάδες και τραπεζίτες να του αρπάζουν την σοδιά του.
Για αυτό θα ξαναφέρουμε τον πολίτη στην ύπαιθρο για να καλλιεργήσει ξανά την γη. Και θα το πετύχουμε αλλάζοντας την ισχύουσα νομοθεσία της αγροτικής ιδιοκτησίας και εισάγοντας την αρχή της χρησικτησίας αφενός και αφετέρου κρατικοποιώντας το τραπεζικό σύστημα για να διοχετεύσουμε κεφάλαια στην αγροτική παραγωγή.
Για τους εργάτες θα θεσπίσουμε νόμους μέσα απο το κοινοτιστικό αποκεντρωτικό νομοθετικό σύστημα που θα συμμετέχει και η εργατία με ανακλητούς εκπροσώπους της, νόμους που να επιτρέπουν την συμμετοχή του εργάτη στις επιχειρήσεις και στη διασφάλιση της ζωτικής ιδιοκτησίας του που θα περιλαμβάνει την στέγαση σε δικό του σπίτι και όλα τα τεχνολογικά μέσα για την βελτίωση της ζωής του.
Τέλος να πω ότι χρησιμοποιώ τον όρο τέταρτη ιδεολογία για να διαφοροποιηθούμε απο την τρίτη ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού και φασισμού όπου το τραπεζικό σύστημα παραμένει στους πλουτοκράτες ιδιώτες όπως επίσης και η μεγάλη βιομηχανία.
Εμείς θα κρατικοποιήσουμε ή θα δημιουργήσουμε την μεγάλη κρατική βιομηχανία και θα καταργήσουμε τον τραπεζίτη ώστε να στήσουμε μια τραπεζική οργάνωση που θα ανταποκρίνεται στην ζήτηση κεφαλαίου απο τις λαϊκές παραγωγικές δυνάμεις.
Η μοίρα μας δεν είναι να είμαστε είλωτες στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας.
Η μοίρα μας θα αλλάξει με την ριζική αναθέσμιση της πολιτικής κοινωνίας απο ένα λαό που θα ξυπνήσει απο τον λήθαργο του και θα γκρεμίσει τα κάστρα των αφεντικών και καταστροφέων της εθνοφυλετικής μας κοινωνίας.
Λουκάς Σταύρου