Μάταιες φωνές

10/07/2016

Με έρριξε εδώ
στο ακροθαλάσσι το άγονο
η τρικυμία της μοίρας μου.

Μπήκα μες στη καρδιά του βράχου
κι αφουγκράστηκα
ίσως ακούσω την φωνή σου
ίσως ακούσω
μιας ροδαυγής τα βήματα
στον άναστρο ουρανό της δυστυχίας μου.
Με είδαν οι ναύτες και έσυραν φωνή
ψηλά από το κατάρτι
“Δεν είναι ψέμα , δεν είναι ψέμα
ο Μέγας Πάνας πέθανε
κι εμείς ακούσαμε τον θρήνο των νυμφών
το πένθιμο άσμα των δρυμώνων”.
Μάταιες φωνές
οι αλήθειες των ανθρώπων
δεν σε χωρίζουνε ψυχή μου
απ’ ότι αγάπησες.
Αγνή χαρά θα γεννηθεί
μέσα απ’ την άβυσσο του πόνου σου
και χρυσαφένια κυκλάμινα
θα στολίσουν
τον άπειρο οίκο σου.

Λουκάς Σταύρου

( Από την ποιητική συλλογή “Αναζητώντας το φως” που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1988 από τον εκδοτικό οργανισμό “Ελεύθερη Σκέψις” στην Αθήνα)