Ταξιδευτής

Είχα κάμποσα χρόνια να σε δω
ωραία μορφή
με κείνα τα μεγάλα
λαμπερά σου μάτια.
Ταξιδευτής σε όλη τη γη.
Όχλος πολύς συνωστιζόταν
εκείνο το πρωί
στις λιθόστρωτες οδούς
της Ιερουσαλήμ.
Σαν τι μεγάλο μπορεί να γεννηθεί
μέσα από τούτο το βουητό;
Αυτό που θέλεις ω ψυχή
θα το αποκτήσεις.
Ακόμα και ύστερα απ τον θάνατο
θα μείνει αυτός ο πόθος
ο εσώτερος , ο άσβεστος
που μας εμφύσηξε
ο θείος έρως.
Μια μαχαιριά βαθιά
η θλίψη στη ζωή μου.
Ω φως του ήλιου
υπέρλαμπρο
να με έπαιρνες
κάποιαν αυγή πυρρόχρωμη
μες στις ιλιγγιώδεις
αντανακλάσεις σου.
Ποιος είναι αυτός
με την ψευδή πορφύρα
περίγελο στα χέρια των Εβραίων;
Σε αναζητούσα
μυστική μου ροδαυγή
σε αυτόν τον όχλο ανάμεσα
τον άπονο και ανόσιο.
Κάποια βιτρίνα θα στολίζεις ίσως
την βιτρίνα της ζωής κάποιου τελώνη
η φαρισαίου.
Μα ποιος είναι αυτός ο ξένος
που με πόνο ουρανομήκη
σηκώνει τον σταυρό;
Τι με κοιτάζεις άγνωστε
και μου λογχίζεις την ψυχή!
ένας ποιητής είμαι
άσημος
θνητός
ερωτευμένος την αιωνιότητα.

Λουκάς Σταύρου