Το σύστημα μετεξέλιξης της κυπριακής δημοκρατίας
Οι συμφωνίες κορυφής Μακαρίου - Ντανκτάς εγκαινίασαν μια γραμμή στο κυπριακό που με την συμμετοχή των Ηνωμένων Εθνών και άλλων παραγόντων παρήχθηκε ένα σύστημα περιχαρακωμένο σε αρχές και στόχους και πλαισιωμένο από γεωπολιτικά συμφέροντα που καθιστούν αυτό το σύστημα αυτοδύναμο και αυτοεξελισσόμενο με προβλέψιμες και απρόβλεπτες φάσεις και συνέπειες.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της γραμμής είναι η εμπράγματη μεταβίβαση ή μετάγγιση της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας στις δυο κοινότητες των “ελληνοκυπρίων” και των “τουρκοκυπρίων”. Πράγμα που σημαίνει την υποστασιοποίηση των κοινοτήτων σε κρατικές οντότητες και την απονέκρωση της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας.
Στην παρούσα φάση έχει συντελεσθεί η υποστασιοποίηση των κοινοτήτων και έχουν ενδυναμωθεί τα δυο κοινοτικά κράτη και τούτο αναγνωρίζεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όπου έχει τεθεί ως ορατός στόχος η δημιουργία ενός συνεταιριστικού μορφώματος που η περιορισμένη κυριαρχία του θα παραχωρείται από τα συνιστώντα κρατίδια του.
Το σύστημα αυτό κατόρθωσε να εξαφανίσει κάθε αντίσταση και αμφισβήτηση των επιλογών και των μεθόδων του και να αναπτύσσεται ως ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου ο ίδιος ο οργανισμός του λαού κτυπά κάθε υγιές κύτταρο που τολμά να αναγνωρίσει το σύστημα ως θανατηφόρο νόσημα.
Σε αυτή την περίπτωση ο ίδιος ο λαός είναι μέρος του νοσήματος και ως εκ τούτου ο θάνατος του οργανισμού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η κυπριακή δημοκρατία, είναι αναπόφευκτος.
Βέβαια το σύστημα αυτοκαταστροφής της κυπριακής δημοκρατίας ή μετεξέλιξης της όπως οι ίδιοι το ονομάζουν, δεν είναι αναγκαίο εκ των πραγμάτων να οδηγηθεί σε ένα συνεταιριστικό μόρφωμα διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, διότι μέσα στο κώδικα του περιέχει και την διχοτόμηση και την ενσωμάτωση της κατεχόμενης επικράτειας της κυπριακής δημοκρατίας στην Τουρκία.
Διότι η διχοτόμηση είτε το πούμε είτε δεν το πούμε είναι η πρωταρχική πράξη υποστασιοποίησης των κοινοτήτων στις ζώνες που ελέγχουν και ασκούν κυριαρχία.
Η διχοτόμηση είναι συστατικό στοιχείο της υποστασιοποίησης των κοινοτήτων που προκύπτει από την μετάγγιση της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας προς τις κοινότητες.
Μετά την υποστασιοποίηση είναι θέμα επιλογής η δημιουργία συνεταιριστικού μορφώματος ή χάραξης άλλης κατεύθυνσης. Συνεπώς αυτός ο λαός μαζί με την ηγεσία του διέπραξαν το ανοσιούργημα της μεταβίβασης της πρωτογενούς κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας προς τις κοινότητες.
Το έγκλημα αυτό διαπράχθηκε κατ’ εξακολούθηση μέσα από τις συμφωνίες με τον κατακτητή , μέσα από τις διακοινοτικές συνομιλίες , μέσα από την προδοσία του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων του 2004 , μέσα από την άρση της εμπολέμου καταστάσεως και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων , μέσα από την συνεργασία με τους θεσμούς του κατοχικού μορφώματος , μέσα από την αποδοχή της αρχής της πολιτικής ισότητας με την επιβεβαίωση των Ηνωμένων Εθνών κλπ.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ακόμα ελπίδα σωτηρίας, που όμως δεν θα προέλθει από τον λαό και την γενική βούληση του που οδεύει προς τον θάνατο αλλά από λίγους αποφασισμένους να πυρπολήσουν τις σελίδες της προδοσίας και είτε να κατασπαραχθούν από τον λαό είτε να επιβληθούν δια της δυνάμεως.
Λουκάς Σταύρου