Για μια κοινωνία πλούτου και πολιτισμού

Το ταξικό αστικό κράτος αφήνει τους τραπεζίτες να θησαυρίζουν και να φυγαδεύουν τα αμύθητα κέρδη τους, ενώ επιτίθεται φορολογικά στην παραγωγική κοινωνία.

Αυτή η φορολογική επίθεση καταστρέφει την μικρομεσαία επιχείρηση αλλά και την μεγάλη βιομηχανική επιχείρηση η οποία αναγορεύτηκε σε εχθρό της κοινωνίας από τα διάφορα ψευτοκοινωνικά κράτη της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού.

Μόνο όταν η υπεραξία της διακίνησης του χρήματος επιστρέψει στην κοινωνία , θα καταργηθεί ταυτόχρονα η φορολογική βία και ο φόρος θα εκλογικευθεί και θα αποκτήσει το κοινωνικό του νόημα στα πλαίσια της ενδυνάμωσης των μεγάλων επιχειρήσεων και της ανάκαμψης της μικρομεσαίας επιχείρησης αλλά και της αναβάθμισης των εργατικών απολαβών και δικαιωμάτων τόσο στο παραγωγικό δημόσιο τομέα όσο και τον ιδιωτικό τομέα.

Ο εθνικοκοινωνισμός έχει ως όραμα του μια κοινωνία πλούτου και καθολικής ευδαιμονίας που θα αναδείξει ως εποικοδόμημα της παραγωγικής της ανάπτυξης τα μεγάλα έργα πολιτισμού.

Μέχρι τότε η κοινωνία θα πορεύεται μέσα στη φτώχεια και την περιορισμένη ανάπτυξη κάτω από την εξουσία του διεφθαρμένου πολιτικού και του παπά-νεκροθάφτη που της υπόσχεται ευτυχία μετά θάνατο την ώρα που την καταληστεύει μετέχοντας στην τραπεζοκρατική τυραννία.

Λουκάς Σταύρου