Ο εθνικοκοινωνισμός ως εθνοκρατική κοινωνιοκρατία
Δεν νοείται εθνικοκοινωνικό κράτος που να επιτρέπει εντός του την ύπαρξη πολιτικών μηχανισμών που αρνούνται τις εθνοφυλετικές αρχές και τους θεσμούς λαϊκής εξουσίας που συνθέτουν το εθνικοκοινωνικό πολίτευμα.
Δεν νοείται η ύπαρξη κομμάτων που θα προάγουν την αστική δημοκρατία , την κομματοκρατία , τον κομμουνισμό , τον καπιταλισμό και κάθε άλλη μορφή ολιγαρχικής εξουσίας.
Το εθνικοκοινωνικό κράτος δεν μπορεί να είναι ένα πεδίο πάλης μεταξύ ολιγαρχικών, αντεθνικών και ξενοκίνητων φατριών.
Στο εθνικοκοινωνικό κράτος θα υπάρχουν πολιτικές ενώσεις που θα καταθέτουν προτάσεις γενικού συμφέροντος, γεωπολιτικής και γεωστρατηγικών επιλογών, εφόσον δεν αντίκεινται στις αρχές της εθνοφυλετικής κοινωνίας και στους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας.
Κάθε προσπάθεια κατάλυσης αυτών των αρχών και θεσμών θα θεωρείται παράνομη.
Συνεπώς στο εθνικοκοινωνικό κράτος θα υπάρχει ελευθερία δημιουργίας πολιτικών οργανώσεων που καταθέτουν προτάσεις διακυβέρνησης στα πλαίσια ανάληψης της εκτελεστικής εξουσίας.
Η νομοθετική εξουσία θα εκπηγάζει κατευθείαν από τον λαό και θα υπόκειται σε διαρκή προτασιακό και εποπτικό έλεγχο μέσα από τις επαρχιακές συνελεύσεις που με την σειρά τους θα συντίθενται από τους αντιπροσώπους των τοπικών κοινοτήτων στη βάση πάντα της αρχής της λαϊκής συνέλευσης και της ανακλητής αντιπροσώπευσης.
Το εθνικοκοινωνικό πολίτευμα συνταιριάζει την αρχοκρατία του εθνοφυλετισμού με την κοινωνιοκρατία.
Εθνοκρατική κοινωνιοκρατία ενάντια σε κάθε ταξική, φατριαστική και εν γένει ολιγαρχική συσσώρευση πλούτου και εξουσίας.
Λουκάς Σταύρου