Περί της θεολογίας του νεολογικού υλοθεϊσμού-πολυθεϊσμού
Ο θεός δεν μπορεί να τεθεί ως πρωταρχική αλήθεια στην γνωσιο-οντολογική έρευνα. Δεν μπορεί να τεθεί ως μεταφυσική πρόταση που να κατευθύνει και θεμελιώνει την έρευνα διότι στην ουσία καταργεί την έρευνα ή την υποτάσσει σε θεραπαινίδα της θεολογίας που έρχεται έξω από το υποκείμενο δηλαδή από την επικρατούσα θρησκευτική συνείδηση και την θεοκρατική εξουσία σε ‘όποιο βαθμό και αν υπάρχει.
Στην αρχή της φιλοσοφικής έρευνας τα πραγματικά δεδομένα εκ των οποίων μπορεί να εκκινήσει, είναι η σκέψη ως ενέργημα της νόησης και η αίσθηση και η συνακόλουθη εμπειρία ως σχέση της σκέψης με την αίσθηση.
Αν υπάρχει ή όχι ο θεός είναι υστερογενής σκέψη που τίθεται στο πέρας της γνωσιο-οντολογικής έρευνας.
Το κεντρικό σημείο της δικής μου φιλοσοφικής πρότασης είναι η αμφισβήτηση της λογικής , η αμφισβήτηση του τρόπου του σκέπτεσθαι και η αναθεώρηση αυτού.
Μέσα από αυτή την αμφισβήτηση προχωρώ σε ένα νέο όργανο , σε ένα νέο τρόπο του σκέπτεσθαι ο οποίος δεν παράγεται στην κλειστότητα του υποκειμένου αλλά στη σχέση της σκέψης με τα πράγματα και συγκεκριμένα με την πολλαπλότητα των αισθήσεων.
Πρωταρχική αλήθεια καθίσταται έτσι η αρχή της ανταπόκρισης της σκέψης με τα πράγματα της αίσθησης και αποδεικνύω λογικά πως ο ανθρώπινος λόγος δεν μπορεί να έχει νόημα αν δεν ανταποκρίνεται στον Λόγο των πραγμάτων, δηλαδή στο Λόγο-τρόπο που διέπει το γίγνεσθαι εντός του οποίου βρίσκεται και ο άνθρωπος ως γνωρίζων υποκείμενο.
Διότι αν ο ανθρώπινος λόγος ως νόηση, σκέψη και ομιλία δεν ανταποκρίνεται στον λόγο-τρόπο των πραγμάτων τότε κατ’ ανάγκη εκπίπτει σε όργανο παραγωγής ψευδαισθήσεων και παραποίησης του πραγματικού.
Στην πορεία της έρευνας μου εφόσον διαπιστώνω εξ αρχής την ενύπαρξη του Λόγου- τρόπου μέσα στα πράγματα, αναγνωρίζω την αυτονομία του γίγνεσθαι και την μη δυνατότητα αναίρεσης του Λόγου από κάποια υπερβατική δύναμη που μπορεί να ονομασθεί θεός, σύμφωνα με την ισχύουσα περί θεού αντίληψη ως παντοδύναμου υποκειμένου που κείται εκτός του κόσμου και μπορεί να ενεργεί κατά βούληση χωρίς ο κόσμος να προβάλλει οιανδήποτε αντίσταση στην βούληση του.
Η αυτονομία του γίγνεσθαι αποκλείει τον εξωκόσμιο θεό και στρέφει την έρευνα μέσα στην ενδοκόσμια ενέργεια εκ της οποίας απορρέουν οι αρχετυπικές ροπές του γενεσιουργού Νου που είναι οι θεοί.
Η φιλοσοφική μου έρευνα καταθέτει ένα νέο τρόπο του σκέπτεσθαι και θεμελιώνει επίσης την πολυθεϊστική θεολογία που αποτελεί εμβάθυνση της τροπολογίας-οντολογίας και δεν μπορεί να νοηθεί ως αυτόνομη έρευνα.
Ο θάνατος του εξωκόσμιου θεού που εξαγγέλθηκε από τον δάσκαλο μου Φρειδερίκο Νίτσε γίνεται γνωσιο-οντολογική διαπίστωση μέσα από την νεολογική φιλοσοφική έρευνα και διανοίγεται η νέα θεολογία του νεολογικού υλοθεϊσμού.
Παραπέμπω στο έργο μου Τρόπος και Είναι
Λουκάς Σταύρου