Το υποκατάστατο της ομοσπονδίας
Η εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ - Τουρκίας φαίνεται να πλαισιώνει γεωπολιτικά την εξέλιξη του κυπριακού προβλήματος σε σχέση με το φυσικό αέριο.
Ήδη ο Νετανιάχου δήλωσε πως το φυσικό αέριο πρέπει να περάσει μέσα από την Τουρκία προς την Ευρώπη. Προς αυτή την κατεύθυνση συμφωνεί και η κυπριακή κυβέρνηση δια στόματος υπουργού εξωτερικών ο οποίος πρόσθεσε πως για να γίνει αυτό προηγείται η λύση του κυπριακού.
Στην ουσία δεν προηγείται αλλά πλαισιώνεται η λύση του κυπριακού και εντάσσεται μέσα στα ευρύτερα συμφέροντα της Τουρκίας και του Ισραήλ.
Η προπαγάνδα που θα συνοδεύσει αυτή την κατεύθυνση των πραγμάτων θα είναι κυρίως η αναμενόμενη ανάπτυξη που θα προκύψει από το φυσικό αέριο και από τις επενδύσεις τύπου φούσκας κυρίως στο κατεχόμενο τμήμα της κυπριακής δημοκρατίας και στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.
Η προπαγάνδα αυτή αντιμετωπίζεται με ένα διαφορετικό πρόγραμμα παραγωγικής ανάπτυξης και δεν είναι του παρόντος να αναφέρουμε αν και το είχαμε πραγματευθεί πολλές φορές μέσα από τις προτάσεις του ΕΔΗΚ.
Ένα άλλο θέμα που ήθελα να θίξω αφορά στο ζήτημα της μη λύσης , είτε γιατί δεν θα ολοκληρωθεί ο φάκελος των συνομιλιών μέχρι το τέλος του έτους , είτε γιατί θα υπάρξει αρνητικό αποτέλεσμα σε τυχών δημοψήφισμα το 2017.
Σε αυτή την περίπτωση εκτός του ότι θα έχουμε εξελίξεις αναγνώρισης του κατοχικού μορφώματος και εμπράγματης προσάρτησης τους στην Τουρκία , θα έχουμε επίσης και εξελίξεις στις σχέσεις της κατ’ όνομα κυπριακής δημοκρατίας που θα απομείνει και του κράτους των “τουρκοκυπρίων”.
Οι εξελίξεις αυτές θα καθοριστούν από τους ευρύτερους σχεδιασμούς περί το φυσικό αέριο που θα υπαγορεύσουν συνεργασίες και συμφωνίες ειδικού σκοπού μεταξύ των δυο κρατικών μορφωμάτων.
Θα εισέλθουμε με λίγα λόγια σε μια περίοδο ευρηματικής ή τεχνοκρατικής νομιμότητας, όπου διάφοροι οργανισμοί αποτελούμενοι από τεχνοκράτες και από τις δύο πλευρές θα διακανονίζουν ζητήματα κοινού συμφέροντος.
Αυτή η υπερκρατική νομιμότητα θα καλύψει πολλούς τομείς και στην ουσία θα αποτελέσει το υποκατάστατο της ομοσπονδίας. Για την ανατροπή αυτής της εξέλιξης απαιτείται ριζική γενική ανασυγκρότηση και αλλαγή πορείας στο κυπριακό και στην οικονομία.
Αυτή την πρόταση όμως μόνο το ΕΔΗΚ κατέθεσε και ακυρώθηκε από το σύστημα και από τα λαϊκά στρώματα που έτυχε να την γνωρίσουν.
Οπότε βλέπω να επικρατούν στην συνέχεια της κυπριακής τραγωδίας διάφοροι ζητωπατριώτες που θα χαράξουν την πορεία της υποδούλωσης στην Ισραηλινο-τουρκική κατοχή παρουσιάζοντας την ως πορεία προς το εφικτό.
Το δε πόπολο θα κραυγάζει ζήτω και γεια αν τύχει να ξεκολλήσει από τον καναπέ.
Λουκάς Σταύρου