Η τάξη των θεών ενάντια στον ηθικό εκφυλισμό
Σύμφωνα με την ηθική διδασκαλία των Πυθαγορείων , η ανθρώπινη ύπαρξη εκφυλίζεται απέχουσα της αρετής και έτσι εκπίπτει στις αντιθετικές καταστάσεις αυτής που είναι η ανοησία , η δειλία , η λαγνεία και η αδικία ως το επιστέγασμα αυτών.
Διότι στην κατάσταση του εκφυλισμού το άλογο μέρος της ψυχής με τα χίλια κεφάλια των επιθυμιών εξουσιάζει αντί της λογικής ουσίας.
Ο έκφυλος άνθρωπος με την παρουσία του και μόνο στο κοινωνικό σώμα ενεργεί αποδoμητικά και εκφυλιστικά προς το σύνολο.
Διότι ως ανόητος αντί να επιζητεί την επιστήμη βυθίζεται στις φαντασιώσεις.
Ως δειλός ρέπει στην ετερονομία και την δουλεία.
Ως φαύλος απαξιώνει τα πάντα και αναγορεύει τον κορεσμό των ορμών και των αλόγων επιθυμιών του σε υπέρτατη αξία , υπερβαίνοντας κάθε μέτρο.
Και ως κατ’ ανάγκη άδικος καθεαυτόν είναι ικανός να διαπράξει οποιανδήποτε αδικία και προς τους άλλους.
Ενώ η τάξη των θεών που έχει ως υπερτάτη αρχή τον νού του Διός , καλεί τον άνθρωπο να ανυψωθεί προς την αρχετυπική του μορφή δια της αρετής και να αναπτύξει την φρόνηση , την ανδρεία , την εγκράτεια και την δικαιοσύνη εν εαυτώ και προς την κοινωνία.
Η τάξη των θεών δημιουργεί τον άνθρωπο πολίτη ως αθλητή στο στίβο της αρετής.
Διότι ο κατά θεών ενάρετος άνθρωπος εξουσιάζει την ζωή του με σωφροσύνη και επιστήμη και αγαπά την ελευθερία και την αρμονική και δίκαιη σχέση με τους ανθρώπους υποτάζοντας το άλογο της ανθρώπινης φύσης στο μέτρο που υπακούει στην ανάγκη της επιβίωσης στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού.
Δια τούτο ο κατά θεών ενάρετος άνθρωπος επιζητεί την πολιτεία του δικαίου και του νόμου που αντανακλά την τάξη της αρετής, που και αυτή είναι μίμηση της κάλλιστης μορφοποιητικής ενέργειας των θεών.
Καθότι η αρετή είναι εσωτερική τάξη αφενός και αφετέρου ενέργεια δικαιοπρακτική και δικαιοποιητική προς την κοινωνία.
Λουκάς Σταύρου