Επιστροφή στους θεούς και εθνικοκοινωνισμός
Η επιστροφή στους θεούς θέτει τις βάσεις της εθνικοκοινωνικής πολιτείας.
Υπό τον όρο ότι δεν θα πάρει στα χέρια του εξουσία και δύναμη κάποιο ιερατείο που θα χειρίζεται την ορθότητα των θρησκευτικών νοημάτων.
Διότι αν συμβεί αυτό τότε θα έχουμε μια επανάληψη της εκκλησιαστικής χριστιανικής τυραννίας που εκ των πραγμάτων αποκλείει την μετάβαση της κοινωνίας στην εθνικοκοινωνική θέσμιση της.
Η ελληνική εθνική θρησκεία πρέπει να ορίσει εξ αρχής το αξίωμα του τελετάρχη αντί του ιερέα και να ορίσει επίσης την θρησκευτική κοινότητα ως υποκείμενο αναγόρευσης του τελετάρχη κατά βούληση σύμφωνα με τις αρχές της λαϊκής συνέλευσης.
Καμιά εξουσία σε ιερείς και ιερατεία. Τούτο μάλιστα προκύπτει και από την φυσική δυνατότητα εκάστου ανθρώπου να εννοήσει τα θεία χωρίς μεσολαβητές.
Η ελληνική εθνική θρησκεία είναι από την φύση της κοινωνιστική καθότι φέρει το άτομο σε κοινωνία που μετέχει της ιερότητας της φύσης και καθιστά την εθνοφυλετική κοινότητα ιερό ιστορικό υποκείμενο δράσης.
Σε μια τέτοια κοινότητα το γενικό υπερέχει του ατομικού και το ατομικό ολοκληρώνεται μέσα στο καθολικό υποκείμενο.
Τούτη είναι η αρχή του κοινωνισμού η οποία είναι αδιανόητη στις χριστιανικές κοινωνίες καθότι το άτομο τίθεται αποπλαισιωμένο και σε σχέση με ένα υπερπέραν που στο ενδιάμεσον τους στέκεται η φοβερή εξουσία του ιερατείου που καταλήγει σε συμμορία παρασίτων και τρωκτικών που κατασπαράσσουν την κοινωνία και συσσωρεύουν πλούτο και ισχύ.
Λουκάς Σταύρου