Θέσεις για τον άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος

29/09/2016

Σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το ακροδεξιό ελαμ σε πλήρη συμβατότητα με τα συμφέροντα της ληστρικής εκκλησιαστικό- ιδιωτικής ολιγαρχίας, τάσσεται υπέρ της δημιουργίας άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος προς εκμετάλλευση και μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατολικής μεσογείου μέσω υποθαλάσσιου αγωγού (east med) στην Ευρωπαϊκή ένωση.

Ως εδώ τα πράγματα ακούγονται ωραία.

Όμως πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα κάτω από το κυρίαρχο δεδομένο που είναι η αδυναμία της κυπριακής δημοκρατίας να ασκήσει κυριαρχία τόσο στο έδαφος της όσο και στην ΑΟΖ αυτής.

Η κατοχική Τουρκία δείχνει με την συμπεριφορά της ότι διεκδικεί εξ ονόματος των τουρκοκυπρίων αλλά και για δικό της λογαριασμό στο ζήτημα της χάραξης της ΑΟΖ , δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ.

Δηλαδή δεν έχουμε μόνο αδυναμία άσκησης κυριαρχίας αλλά έχουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε και νέα επιθετικότητα της Τουρκίας σε σημείο πολεμικής ρήξης.

Αυτό σημαίνει πως αν επιμένουμε πως πρέπει να εξορυχθεί το αέριο πάση θυσία τότε είναι αναγκαίο να καλυφθεί αυτό το εγχείρημα κάτω από μια αμυντική ομπρέλα.

Και εφόσον η εξόρυξη του φυσικού αερίου θα γίνει σε συνεργασία με το Ισραήλ σημαίνει πως η Κύπρος όντας ανίσχυρη αμυντικά, γιατί έτσι την ήθελαν οι κρατούντες , θα αναγκαστεί να τεθεί κάτω από την στρατιωτική ομπρέλα του Ισραήλ.

Η πράξη αυτή ισοδυναμεί με περαιτέρω απώλεια της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρτίας αλλά και με επέκταση της ζώνης επιρροής του Ισραήλ σε ολόκληρη σχεδόν την Ανατολική Μεσόγειο.

Στην πράξη το Ισραήλ θα ασκεί την πραγματική κυριαρχία στην ελεύθερη επικράτεια της κυπριακής δημοκρατίας και θα αναγορευθεί στην πορεία των πραγμάτων το αφεντικό της περιοχής που θα διαπραγματεύεται ακόμα και με την Τουρκία τα ζητήματα της ανατολικής μεσογείου. Χωρίς να αποκλείεται μάλιστα να τα βρουν με τους τούρκους και συνεργαστούν από κοινού σε μια ισραηλινο-τουρκική κατοχή.

Διότι αν η συνεργασία με το Ισραήλ απαιτήσει την παρουσία ισραηλινού στρατού στην Κύπρο και μάλιστα με έξοδα της κυπριακής δημοκρατίας που θα συνεπάγονται ένα τεράστιο χρέος στους ισραηλινούς , μετά ποιος θα βγάλει τον ισραηλινό στρατό και τις μυστικές του υπηρεσίες από την Κύπρο;

Το άλλο θέμα με την εξόρυξη του φυσικού αερίου είναι το οικονομικό. Το αέριο για να εξορυχθεί χρειάζεται συνεργασία με την Ρωσία. Διότι αν δοκιμάσουμε να πουλήσουμε αέριο στην Ευρωπαϊκή ένωση ανταγωνιστικά με την Ρωσία τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο οικονομικό πόλεμο που θα γίνει ασύμφορη η εξόρυξη του ή τουλάχιστον θα είναι συμφέρουσα μόνο για τις εταιρείες που έχουν αναλάβει την εξόρυξη του.

Αυτή είναι η μια πλευρά της οικονομικής πτυχής. Η άλλη και η πλέον αισιόδοξη είναι πως αν τελικά εξορυχθεί το αέριο δεν θα έχει κανένα όφελος ο κυπριακός λαός διότι οι κρατούντες έχουν δηλώσει ήδη πως θα πληρωθούν με αυτό τα χρέη στην τρόικα και στους λοιπούς τραπεζίτες του εσωτερικού και του εξωτερικού για να πληρώνονται τα τραπεζόματα της ολιγαρχίας και των παρατρεχάμενων της.

Καμιά κουβέντα δεν γίνεται για την διοχέτευση φυσικού αερίου στην Κύπρο που θα μπορούσε να ενισχύσει ένα πρόγραμμα εκμετάλλευσης ανανεώσιμων πηγών ενεργείας που επίσης δεν υπάρχει.

Το φυσικό αέριο θα το φάνε οι ολιγάρχες και η παρέα τους όπως λέει και ο λαός.

Εκκρεμεί επίσης η τύχη του φυσικού αερίου σε σχέση με τις εξελίξεις στο κυπριακό. Διότι αν τελικά επιβληθεί μια λύση ΔΔΟ τότε όλα τα σχέδια ανατρέπονται καθότι τον κυρίαρχο λόγο στα γεωπολιτικά ζητήματα του νέου κράτους θα τον έχει η Τουρκία μέσα από την πολιτική ισότητα των συνιστώντων κρατιδίων και των θεσμών ελέγχου των αποφάσεων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Αν πάλι καταλήξουμε σε μια οριστική διχοτόμηση υπό την εποπτεία των ηνωμένων εθνών τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα διαμοιρασμού της κυπριακής ΑΟΖ ή θα έχουμε διμερείς συμφωνίες στις οποίες και πάλι θα έχει λόγον η Τουρκία.

Συμπερασματικά τα σχέδια για δημιουργία άξονα Ισραήλ- Κύπρου - Ελλάδος κτίζονται σε κινούμενη άμμο. Τίποτα δεν είναι βέβαιο και όλα είναι μεταβλητά. Σχέδια επι χάρτου που μάλλον έχουν στόχο να καταλήξουν σε “επικοδομητικό” αδιέξοδο που θα ανοίξει την πόρτα στην Τουρκία, εάν δεν είναι αποκυήματα προχειρότητας , ανευθυνότητας και μετριότητας του κυπριακού κατεστημένου.

Σε αυτές τις συνθήκες η ορθή επιλογή θα ήταν να εξετάσουμε πρώτα αν πρέπει να συνεχίσει η προσπάθεια εξόρυξης του φυσικού αερίου ή να παγώσει για ένα διάστημα επικαλούμενοι λόγους εθνικής κυριαρχίας και αν θα συνεχίσει η προσπάθεια εξόρυξης του φυσικού αερίου να τεθεί σε νέο πλαίσιο.

Πρώτο: να ενδυναμωθεί η άμυνα της κυπριακής δημοκρατίας με ισχυρή παρουσία ελληνικού στρατού ( εμείς οι εθνικοκοινωνιστές ζητούμε στρατιωτική ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα).

Δεύτερο : Να αλλάξει η στρατηγική στο κυπριακό , να εγκαταλειφθεί η γραμμή της συνδιαλλαγής με τους κατακτητές και να ανοιχθεί η προοπτική της στρατηγικής της απελευθέρωσης.

Τρίτο: Να εξετάσουμε την πώληση του φυσικού αερίου και σε άλλες αγορές.

Τέταρτο : να θέσουμε ως προτεραιότητα μας την εξυπηρέτηση της κυπριακής αγοράς και του κυπριακού λαού πρωτίστως.

Πέμπτο : να τεθεί σε εφαρμογή πρόγραμμα ενεργειακής αυτονομίας της Κύπρου μέσα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Τέλος για να γίνουν αυτά απαιτείται εθνικοκοινωνική οικονομική πολιτική που θα ακυρώσει την τραπεζοκρατική ολιγαρχική οικονομία για να μεταφέρει κεφάλαια στην παραγωγική βάση και στην ισόρροπη ανάπτυξη όλων των τομέων της κοινωνιστικής οικονομίας.

Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές δεν παραχωρούμε εθνική κυριαρχία στους ισραηλινούς ούτε δεχόμαστε την πάση θυσία εξόρυξη του φυσικού αερίου.

Πάνω από όλα η εθνική και λαϊκή κυριαρχία σε ένα εθνικοκοινωνικό πολίτευμα που θα φέρει την ανάπτυξη και την απελευθερωτική ισχύ.

Επιπρόσθετα αναφέρομαι στην θέση της ακροδεξιάς τόσο σε Ελλάδα όσο και Κύπρο αναφορικά με την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Ορθό και πρέπον είναι να γίνει η εν λόγω εκμετάλλευση αλλά πρέπει να γνωρίζουν οι ακροδεξιοί ότι σε συνθήκες ολιγαρχικής και τραπεζοκρατικής οικονομίας αυτή η εκμετάλλευση θα είναι πέρα για πέρα ταξική και θα εξυπηρετήσει την ληστρική ολιγαρχία και μόνον αυτή.

Εθνικοκοινωνικές θέσεις για το φυσικό αέριο και την ενεργειακή πολιτική που καταθέσαμε μέσα από το ΕΔΗΚ :

1. Προτεραιότητα στην ενεργειακή αυτάρκεια της κυπριακής παραγωγής και διαβίωσης και μη κερδοσκοπική παροχή του φυσικού αερίου στους ντόπιους καταναλωτές.

2. Κρατική ιδιοκτησία και μονοπωλιακή διαχείριση του φυσικού αερίου προς όφελος του λαού.

3. Γεωπολιτική εκμετάλλευση της παροχής φυσικού αερίου σε τρίτους.

4. Πολιτική στήριξης στις ανανεώσιμες πηγές ενεργείας σε κοινότητες , νοικοκυριά και επιχειρήσεις .

5. Αφορολόγητη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στο λαό μέσω κρατικοποίησης της ΑΗΚ και μετατροπής της σε μη κερδοσκοπικό οργανισμό λαϊκής ωφελείας.

Λουκάς Σταύρου