Η προδοτική διαδικασία των συνομιλιών
Αναφορικά με το κυπριακό διαφωνώ όχι μόνο ως προς τον στόχο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας αλλά διαφωνώ και με την διαδικασία.
Η διαδικασία πορεύεται σε δύο δρόμους που συναντώνται περιελισσόμενοι του άξονα της μειοδοσίας που εγκαινιάσθηκε από την προεδρεύουσα εκκλησία αρχής γενομένης από την προδοσία της Ζυρίχης.
Ο ένας δρόμος είναι αυτός των διακοινοτικών συνομιλιών που τελευταίως οδηγεί σε πολυμερείς συζητήσεις με την παρουσία των εγγυητριών δυνάμεων και λοιπών.
Ο άλλος δρόμος είναι εκείνος της εμπράγματης διευθέτησης που έχει αναβαθμίσει σε κράτος το κατοχικό μόρφωμα με πολιτική ισότητα με την κυπριακή δημοκρατία η οποία εκ των πραγμάτων υποβαθμίστηκε εκουσίως σε κράτος των νοτίων ή των ελληνοκυπρίων.
Διαφωνούμε με την διαδικασία διότι αφενός αναβαθμίζει το κατοχικό μόρφωμα και αφετέρου εισάγει την αρχή της επιβολής λύσης εκ των άνω δηλαδή εκ των ιδίων των κατακτητών και διαγράφει προκαταβολικά το δίκαιο της αυτοθέσμισης που προέρχεται εκ των κάτω δηλαδή εκ του λαού , εκ της κοινωνίας των πολιτών.
Πάνω σε αυτή την διαφωνία προτείνω μια νέα διαδικασία που εδράζεται στην βούληση της πολιτικής κοινωνίας η οποία πρέπει να ορισθεί εξ αρχής , κόντρα στους κατακτητικούς όρους του ζυριχικού συντάγματος , ως σύνολο αποτελούμενο από πολίτες που είναι ίσοι μεταξύ τους ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων οι οποίες μπορούν να τίθενται στα πλαίσια πολιτισμικών κοινοτήτων και όχι πολιτικών.
Οι πολιτισμικές κοινότητες δεν μπορούν να μετατρέπονται σε πολιτικές και να καταργούν το ενιαίο του λαού , το ενιαίο του εκλογικού σώματος και την αρχή της πολιτικής ισότητας των πολιτών.
Εκ των πραγμάτων η διαδικασία που ακολουθείται από το μειοδοτικό εκκλησιαστικό-πολιτικό κατεστημένο είναι εκ προοιμίου αντι-δημοκρατική (εννοώντας μια πραγματική δημοκρατία- κοινωνιοκρατία) και οδηγεί στην μετεξέλιξη του πρώτου κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης σε ένα δεύτερο κατακτητικό σύνταγμα που θα νομιμοποιεί και κατοχυρώνει τους πολιτικούς στόχους της τουρκικής εισβολής και θα ανοίγει την προοπτική της πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου.
Δικαίως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την ακολουθούμενη διαδικασία ως μειοδοτική-προδοτική και αντιδημοκρατική - αντικοινωνιοκρατική .
Όμως καμιά παροδική δύναμη δεν μπορεί να καταργήσει την διεθνή νομιμότητα και την αρχή της λαϊκής αυτοθέσμισης και της αυτοδιάθεσης.
Η προδοσία δεν παράγει δίκαιο και η αντίσταση στην προδοσία αποτελεί ύψιστο δικαίωμα των πολιτών .
Λουκάς Σταύρου