Για την κοινωνική φιλοσοφία
Η κοινωνία δεν ωφελείται με συλλογικά ψεύδη που επιβάλλονται σε αυτήν μέσω των εργαλείων της εξουσίας.
Ένα συλλογικό ψεύδος μπορεί φαινομενικά να αποτελεί παράγοντα ενότητας της κοινωνίας αλλά στην πραγματικότητα διαστρεβλώνει την συνείδηση και σταματά την πνευματική εξέλιξη που συντελείται μόνο στη σχέση της με το πραγματικό δηλαδή με την φύση εντός της οποίας κείται το υποκείμενο ως αδιαχώριστο μέρος αυτής.
Η σχέση με την φύση προσδιορίζει την εργασία και εν τέλει την παραγωγή καθώς και άλλους τομείς της ανθρώπινης συνειδητότητας εκ των οποίων παράγεται ο πολιτισμός.
Το ψεύδος εκβάλλει την κοινωνία από την φυσική της πορεία και την κατευθύνει στην ανιτφύση και την παράνοια.
Βέβαια από αυτή την κατάσταση υπάρχουν πάντα κάποιοι που επωφελούνται και έτσι στηρίζουν με νύχια και με δόντια τα συλλογικά ψεύδη.
Όμως η φιλοσοφία δεν μπορεί να υποκλίνεται σε αυτά τα σκουπίδια που κραδαίνουν τα συλλογικά ψεύδη και ζουν από αυτά εις βάρος της κοινωνίας.
Αυτοί οι σιχαμεροί λωποδύτες προκειμένου να αποτρέψουν την κριτική των ψευδών τους επικαλούνται τον σεβασμό στα ιεροποιημένα ψεύδη τους και άλλα τέτοια γλοιώδη επιχειρήματα.
Η κοινωνική φιλοσοφία έχει υποχρέωση να εξετάζει όλες τις λεγόμενες αλήθειες που έχουν εμφυτευθεί στην συνείδηση χωρίς σεβασμούς και κουροφέξαλα.
Ότι δεν στέκει στις αρχές της νόησης και της επιστημονικής εμπειρίας πρέπει να αποκαλύπτεται και να καταγγέλλεται ως ψευδές ή ως υποκειμενική πλάνη , ή εξουσιαστική επιβολή κλπ.
Συνεπώς κτυπούμε χωρίς περιστροφές τα εξουσιαστικά ψεύδη και κάθε συλλογική αφήγηση που παραποιεί το πραγματικό και εν τέλει υποτάσσει σε ολιγαρχικά συμφέροντα την κοινωνία.
Η φιλοσοφία που αφορά στην ατομική συνείδηση και τις επιδιώξεις της μπορεί να έχει την σημασία της αλλά ενίοτε αποτελεί δρόμο φυγής από την κοινωνική πραγματικότητα και τον αγώνα που αυτή επιτάσσει για την ελευθερία και το δίκαιο.
Ενώ η κοινωνική φιλοσοφία τάζει ως σκοπό της την απελευθέρωση της κοινωνίας από το ψέμα , από την πλάνη και την αυταπάτη , από την αδικία και την ανελευθερία. Δεν υπάρχει ατομική σωτηρία και ατομική ευτυχία.
Η ατομική ζωή βελτιώνεται μόνο μέσα από την βελτίωση της συλλογικής κοινωνικής ζωής που συνιστά την πολιτεία.
Ο άνθρωπος ζει και εξελίσσεται στα πλαίσια της πολιτείας και όχι σε σκήτες και ερημητήρια μακράν του πολιτικού καθήκοντος και του αγώνος.
Το εμείς είναι το υποκείμενο της αλλαγής και ο στόχος είναι η αρμονική κατά φύσιν πολιτεία.
Η κοινωνική φιλοσοφία είναι λόγος που ολοκληρώνεται στην πολιτική δράση.
Λουκάς Σταύρου