Ασύμβατοι οικονομικοί στοχασμοί
Η τεράστια προσφορά χρήματος από τις τράπεζες εξισορροπείται μόνο σε συνθήκες ομαλής οικονομικής κατάστασης όπου η πραγματική ρευστότητα τους δεν υπόκειται δραματική μείωση.
Σε μια τέτοια περίπτωση , το σύστημα έχει επινοήσει ένα εργαλείο παροχής ρευστότητος αλλά αν αυτά τα χρήματα απορροφηθούν από το κενό που υπάρχει τότε η τράπεζα είναι υποχρεωμένη να προσφύγει σε δανεισμό ή ανακεφαλαιοποίηση.
Οι σχέσεις αυτές μπορούν άνετα να ειπωθούν με μαθηματικά σύμβολα.
Στην περίπτωση της Κύπρου και της Ελλάδος η ανακεφαλαιοποίηση έγινε από ξένες τράπεζες μεν αλλά με την εγγύηση του κράτους δηλαδή με την εγγύηση των φόρων του λαού.
Από την άλλη οι τραπεζίτες απαλλάχθηκαν κάθε χρέους διότι το χρέος των τραπεζών τους το φορτώθηκε ο λαός μέσω του ταξικού ληστρικού κράτους.
Αναφορικά με την κρίση που προκάλεσε το κενό στην διακίνηση του χρήματος φαίνεται πως είναι πολύ εύκολο να προκληθεί με τη δημιουργία οικονομίας φούσκας.
Συνεπώς η κρίση δεν ήταν ένα φαινόμενο απρόβλεπτο αλλά είτε τυχαίο είτε ελεγχόμενο.
Το αποτέλεσμα της διαχείρισης της κρίσης είναι η συγκέντρωση πραγματικού χρήματος από τους ξένους τραπεζίτες από την μια και από την άλλη η συγκέντρωση του πλούτου σε λιγότερα χέρια σε επίπεδο εθνικό.
Τέτοιες κρίσεις μπορούν να αποφευχθούν οριστικά αν αλλάξει το πλαίσιο δράσης των ιδιωτικών τραπεζών ώστε να μην δικαιούνται να προσφέρουν χρήμα πέραν αυτού που διαθέτουν πραγματικά.
Μια κρατική τράπεζα μπορεί να προσφέρει χρήμα πέραν του διαθέσιμου εφόσον ελέγχει την σχέση διακίνησης και προσφοράς και αποτρέπει την δημιουργία οικονομικών φούσκων.
Νοουμένου μάλιστα ότι η ανακύκληση του χρήματος δεν περνά μέσα από μαύρες τρύπες όπως συμβαίνει στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, αλλά ανατροφοδοτεί την παραγωγική διαδικασία.
Οπότε σε ένα τέτοιο κλίμα κάθε κρίση μπορεί να ελεγχθεί υπό τον όρο ότι το νόμισμα είναι εθνικό και απόλυτα ελεγχόμενη η παραγωγή και διακίνηση του από το κράτος. και όχι από μυστηριώδεις μετόχους που ελέγχουν ακόμα και τις κεντρικές τράπεζες των εθνικών κρατών μας.
Η προσφορά χρήματος από το κρατικό τραπεζικό σύστημα επειδή επιστρέφει στο κράτος είναι απόλυτα παραγωγική και κοινωνική.
Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος εθνικής χρηματοδότησης της εργασίας του λαού στα πλαίσια ενός μεγαλόπνοου παραγωγικού σχεδιασμού.
Η κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων δεν έχει να κάνει με τις αναπτυξιακές υποδομές του κράτους που χρηματοδοτούνται από τα κρατικά έσοδα.
Η κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων πρέπει να είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός που να εστιάζει αποκλειστικά στην ενδυνάμωση της ευρείας λαϊκής παραγωγικής διαδικασίας και όχι να επικεντρώνεται στην στήριξη της ολιγαρχίας.
Η κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων αξιοποιεί το πνεύμα του λαού , τα ταλέντα του , την γνώση και την νεότητα του.
Οπότε το χρήμα παίρνει την πραγματική του σημασία όπου γίνεται εργαλείο στα χέρια του λαού ενώ στο ισχύον σύστημα της ιδιωτικής και διεθνιστικής τραπεζοκρατίας το χρήμα είναι εργαλείο πλούτου στα χέρια της ντόπιας και διεθνούς παρασιτοκρατίας και πηγή δυστυχίας στους λαούς.
Λουκάς Σταύρου