Η επανάσταση του κοινοτισμού
Η ουσία της πολιτικής δράσης για εμάς που ανήκουμε στα λαϊκά στρώματα είναι πως να επιτύχουμε την μετάβαση από την συγκεντρωτική εξουσία της ολιγαρχίας στην αποκεντρωτική εξουσία του λαού, όχι όμως εκλαμβανομένης ως αφηρημένης ονότητας αλλά ως οντότητας αποτελούμενης από τα αρχέγονα κύτταρα των κοινοτήτων σε πραγματικό χώρο και χρόνο.
Διότι αν εκλάβουμε τον λαό ως το σύνολο των αφημηρέμων, των αποπλαισιωμένων ατόμων, τότε πλάθουμε μια αφηρημένη μάζα και οδηγούμαστε σε χαοτικά συμπεράσματα εφαρμογής της λαϊκής εξουσίας που τελικά είναι διαχειρίσιμη από κέντρα εξουσίας και μεθοδευμένης καθοδήγησης και εξουσιασμού.
Η υπαρκτή δημοκρατία εδράζεται σε μια τέτοια χαοτική και αφηρημένη ερμηνεία του λαού.
Σε αυτή την χαοτική ερμηνεία συγκαταλέγεται και η λεγόμενη λαοκρατία κομμουνιστικού τυπου όπου μια συμμορία επιβάλλει στο σύνολο του λαού ένα τρόπο σκέψης και δράσης απόλυτα εξουσιαστικό , κομφορμιστικό και γραφειοκρατικά καθοδηγούμενο.
Κρίνω επίσης πως και η πρόταση της άμεσης δημοκρατίας όπου τα πάντα κανονίζονται με καθολικά δημοψηφίσματα του ναι και του όχι εδράζεται στην αφηρημένη αντίληψη του λαού που έχει ως κύτταρο της το επίσης αφηρημένο άτομο που υπάρχει ως τέτοιο ανεξάρτητα από το περιέχον και της ιστορικές και φυσικές διαμορφώσεις αυτού του περιέχοντος.
Η κοινότητα είναι το αρχέγονο κύτταρο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος δεν υπάρχει καθαυτός αλλά μόνο ως κοινοτική συνύπαρξη με την ιστορική της διαδρομή.
Η κοινότητα στηρίζεται σε δεσμούς αίματος, δεσμούς πολιτισμού, δεσμούς ηθικής συμπεριφοράς, δεσμούς παραγωγής και συνεργασίας, δεσμούς θρησκευτικούς και αισθητικούς, δεσμούς κοινών αγώνων που όλοι μαζί δημιουργούν ένα πεδίο αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της κοινότητας . Οι κοινότητες που έχουν αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά συνιστούν το έθνος.
Το έθνος προϋπάρχει των πολιτικών οργανώσεων των κοινοτήτων.
Το πέρασμα από τις κοινότητες στις πόλεις κράτη και στο έθνος κράτος έχει σίγουρα μια ιστορική διαδρομή όπου εκείνο που διευρύνεται είναι η πολιτική δομή και οργάνωση του έθνους χωρίς να σημαίνει ότι το έθνος παράγεται από το κράτος.
Αυτή η ιδέα ανήκει στον διαφωτισμό και είναι λανθασμένη.
Ισχύει σε περιπτώσεις εκ των άνω δημιουργούμενων εθνών από ετερογενή στοιχεία, όπως είναι το τουρκικό έθνος ή το αμερικάνικο.
Όμως τα φυσικά έθνη δεν τα δημιούργησαν τα κράτη αλλά η ίδια η ζωή της φυλής που διάσπαρτη στις κατα τόπους κοινότητες της οργανώθηκε αυτόνομα και εξελικτικά.
Η θεωρια της δημιουργίας του έθνους από το κράτος δηλαδή από ένα κεντρικό μηχανισμό εξουσίας είναι εφεύρεση της ολιγαρχίας που ασκούσε εξουσία στους μεσαιωνικούς χρόνους και μέσα από αυτή την θεωρία κατόρθωσε να διατηρήσει τα ταξικά της συμφέροντα και στο όνομα του έθνους κράτους να επιβάλει τα δικά της αφηγήματα και τους δικούς της θεσμούς εξουσίας.
Εμείς διαφωνούμε με αυτή την μορφή του ταξικού εθνικισμού και επιστρέφουμε στην αρχέγονη αιτία του έθνους που είναι η κοινότητες της φυλής, οι κοινότητες του αίματος και του κοινού πολιτισμού έτσι όπως αυτός δημιουργείται φυσικά μέσα από την ελεύθερη προσέγγιση της φύσης και όχι με τις σφαγές και ιερές εξετάσεις.
Ως εκ τούτου η επιστροφή στην αρχή των κοινοτήτων μας φέρνει στην αφετηρία του πολιτισμού και στην αυτονόμηση της ψυχής και του νου από όλα τα ιερατεία και τα εξουσιαστικά παραμύθια τους.
Η συνειδητοποίηση αυτής της αρχής , οτι δηλαδή ο άνθρωπος τίθεται ως δεσμός αίματος και πολιτισμού στην κοινότητα του, συνιστά την ιδεολογία του ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ. που από την φύση του είναι εθνο-φυλετικός.
Από αυτή την βάση των κοινοτήτων θέλουμε να αρχίσει η πολιτική οργάνωση του έθνους κόντρα στις δομές του ταξικού έθνους-κράτους που μας επέβαλε η ολιγαρχία όπως αυτή εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο περνώντας από την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την βίαιη μεταμόρφωση και παραμόρφωση της συνείδησης και φτάνοντας εως την τραπεζοκρατική τυραννία.
Θέλω να πω πως για να θεμελιώσουμε την πολιτική εξουσία πάνω στις κοινότητες και στη σχέση αυτών πρέπει ταυτόχρονα να επαναφέρουμε την συνείδηση στην φωτεινή ανοιχτοσύνη της προς την φύση και τον κόσμο απότινάζοντας τα ξενόφερτα ιδεολογήματα πάσης φύσεως.
Η εξουσία των κοινοτήτων είναι αλληλένδετη με την ελευθερία της νόησης.
Η επανάσταση απελευθερώνει.
Λουκάς Σταύρου