Προς τους οπαδούς του Ζυριχικού ενιαίου κράτους
Όσοι υποστηρίζουν την επιστροφή στο ενιαίο κράτος της Ζυρίχης δεν έχουν καταλάβει πως η ιστορία δεν πάει προς τα πίσω αλλά σύμφωνα με τον ρουν των γεγονότων και των νέων δεδομένων που συσσωρεύονται προχωρά σε νέες πραγματικότητες.
Εκτός αυτής της πραγματιστικής θεώρησης της ιστορίας το ενιαίο κράτος της Ζυρίχης ήταν προβληματικό και εδραζόταν σε ένα ρατσιστικό διαχωρισμό με ποσοστοτική συμμετοχή στους θεσμούς εξουσίας και στο δημόσιο. Δεν ήταν κράτος που στηριζόταν στην αρχή της ισοτιμίας των πολιτών ανεξαρτήτου πεποιθήσεων και λοιπών διαχωρισμών.
Τούτου σημαίνει πως οι νοσταλγοί του ενιαίου κράτους της Ζυρίχης θα πρέπει να απαντήσουν αν αποδέχονται αυτόν τον διαχωρισμό. Διότι αν τον αποδέχονται κατά ανάγκη θα ανοίξουν ένα νέο κύκλο συνομιλιών που θα αφορά στην ανασύσταση αυτού του συντάγματος υπό την σκιά των εγγυήσεων αν πρέπει να υπάρχουν ή όχι.
Όμως μια τέτοια εξέλιξη είναι ανιστορική διότι απλά οι τούρκοι ευρίσκονται σε θέση ισχύος και στο καλάθι τους έχουν σωρεία υποχωρήσεων εκ μέρους των κρατούντων που τους αναβαθμίζουν σε κρατικό μόρφωμα με όρους οικονομικής βιωσιμότητας όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συμφωνία κορυφής Μακαρίου - Ντενκτάς.
Οι οπαδοί της επιστροφής στο ενιαίο κράτος αγνοούν επίσης τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα μετά την εξεύρεση των υδρογονανθράκων και την γεωπολιτική υπεροχή της Τουρκίας στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτά τα δεδομένα δεν πρόκειται να τα διαγράψει ο τούρκος για να κάτσει να συζητά την επιστροφή στο ενιαίο κράτος της Ζυρίχης.
Οι νοσταλγοί του ρατσιστικού κράτους της Ζυρίχης αναμασούν τσιχλόφουσκες του κυπροκεντρικού απομονωτισμού που ευνοούν μόνο την δικτατορία της τραπεζοκρατικής ολιγαρχίας των γραβατοφόρων και ρασοφόρων ρωμιοτούρκων.
Ποιά είναι η θέση μας;
Από το 1963 όπου οι τουρκοκύπριοι αποφάσισαν να συστρατευθούν με τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας έπαψαν να είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συνακόλουθα το κράτος που προέκυψε με την επιβολή του δικαίου της ανάγκης κατάργησε στη πράξη το ρατσιστικό σύνταγμα της Ζυρίχης και θεμελιώθηκε στην αρχή της ισότητας των πολιτών (όπου κάθε πολίτης μια ψήφος).
Η Κυπριακή Δημοκρατία έκτοτε ενεργεί με το δίκαιο της αυτοδιάθεσης της δυνάμει του οποίου εντάχθηκε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τις απαγορεύσεις των συνθηκών εγγυήσεως και συμμαχίας.
Με την τουρκική εισβολή και κατοχή θεωρείται επίσης λήξασα οριστικά η συνθήκη εγγυήσεως διότι η Τουρκία δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα της συνθήκης αλλά τα χρησιμοποίησε για να αιτιολογήσει την εισβολή και κατοχή.
Την συνθήκη παραβίασε επίσης και η Ελλάδα με το πραξικόπημα αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν ενήργησε ώστε να προστατευθεί η ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά τουναντίον εργάζεται μέχρι σήμερα για την νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής και την μόνιμη παραμονή των βάσεων της στην Κύπρο.
Καταληκτικά τόσο το σύνταγμα της Ζυρίχης όσο και οι συμφωνίες εγγυήσεως και συμμαχίας έχουν απορριφθεί από την ιστορία και αν κάποιοι επιμένουν να τις κρατούν επίκαιρες είναι για λόγους εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Η αλήθεια είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι σήμερα ένα ενιαίο κράτος που στηρίζεται στις αρχές της ισονομίας, ισηγορίας και ισοπολιτείας των πολιτών της στο ελεύθερο τμήμα της επικράτειας της ενώ το βόρειο τμήμα της επικράτειας της τελεί υπό τουρκική κατοχή και ταυτόχρονα δέχεται ισχυρές επεκτατικές πιέσεις εκ μέρους της κατοχικής Τουρκίας τόσο στην ΑΟΖ της όσο και στο ισχύον πολίτευμα της προκειμένου να θέσει την Κύπρο υπό πλήρη και τελειωτικό έλεγχο.
Τι συμπεραίνεται εκ της περιγραφής των παροντικών δεδομένων;
Πρώτον, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ψάχνει πολίτευμα. Διαθέτει πολίτευμα ολιγαρχικό που κατ’ ευφημισμό ονομάζεται δημοκρατία που χρίζει διορθώσεως εσωτερικής εκ των νομίμων πολιτών της και δεν αφορά ξένους.
Δεύτερο, οι λεγόμενοι τουρκοκύπριοι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του τουρκικού επεκτατισμού και της κατοχής και δεν έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα που να απορρέει από την νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τρίτο, Η διεκδίκηση της κατεχόμενης επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αναφαίρετο δικαίωμα της.
Τέταρτο, Η επικρατούσα ανισορροπία ισχύος επιτρέπει στην Τουρκία να αυξάνει τις επεκτατικές της πιέσεις και ταυτόχρονα στο κυπριακό κατεστημένο να υποχωρεί μετονομάζοντας την τουρκοπροσκύνηση σε πατριωτικό ρεαλισμό.
Πέμπτο, ο κυπροκεντρικός απομονωτισμός αφήνει την Κυπριακή Δημοκρατία και τον ελληνισμό της Κύπρου εκτεθειμένο στον κίνδυνο της υποδούλωσης και του αφανισμού.
Κλείνω λέγοντας πως με αυτά τα δεδομένα η μόνη ορθή πορεία είναι να κάνουμε έστω ένα βήμα μπροστά στην ιστορία και όχι χίλια βήματα πίσω.
Η ένταξη της Κύπρου στην Ελληνική Δημοκρατία θα ανατρέψει την ανισορροπία ισχύος και τότε σε εκείνα τα νέα δεδομένα πλήρους παραχώρησης κυριαρχίας στις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδος θα ξανακουβεντιάσουμε.
Λουκάς Σταύρου