Λόγοι αντίστασης στην υγεινομική βία της δημοκρατίας τους
Ο κορωνοϊός όντως είναι μια σοβαρή ασθένεια που στατιστικά σε κάποιο σχετικά μικρό ποσοστό οδηγεί και στο θάνατο.
Δεν είναι όμως τόσο φοβερή μεταδοτική ασθένεια όπως άλλες στο παρελθόν που εγέμιζαν τους δρόμους με νεκρούς πάσης ηλικίας.
Ασθένειες που οδηγούν στο θάνατο υπάρχουν πολλές και μάλιστα εν γνώσει του συστήματος παραγωγής, ιδιοκτησίας και κατανάλωσης που αναγορεύει το κέρδος σε ανώτερη αξία από την υγεία του λαού. Αμέτρητες ασθένειες που αποτελούν και την υποκείμενη πραγματικότητα που βρίσκει ο κορωνοϊός και πλήττει κάποιους συνανθρώπους μας.
Για αυτές τις ασθένειες του συστήματος οι διάφοροι υπερασπιστές της δικτατορικής υγειονομικής πολιτικής δεν μιλούν. Το ότι το σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης μας φορτώνει αρρώστιες κάνουν πως δεν το ξέρουν.
Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος της υγειονομικής τυραννίας. Η άλλη πλευρά αφορά τα μέσα που χρησιμοποιεί για να πολεμήσει όπως ισχυρίζεται τον κορωνοϊό.
Αφήνω τους εγκλεισμούς και τα παρόμοια και επικεντρώνω τον λόγο μου στο εμβόλιο. Το εμβόλιο είναι από την φύση του πειραματικό. Παρήχθηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να συνοδεύεται από την γνώση των παρενεργειών του.
Όταν όμως ο κρατικός μηχανισμός βίας έρχεται να επιβάλει το πειραματικό εμβόλιο στην ουσία μεταβάλλει τον λαό σε μάζα πειραματόζωων. Κανείς δεν δικαιούται να αμφισβητήσει την κρατική υγειονομική πολιτική. Ούτε οι επιστήμονες.
Διότι μεγάλοι επιστήμονες εκφράζουν τις αμφιβολίες τους για το εμβόλιο αλλά και για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο ηγεμών για την επιβολή του εμβολιαστικού προγράμματος του.
Δεν υπάρχουν επιστήμονες άλλοι από αυτούς που επέλεξε και διόρισε το κράτος ως μέλη της υγειονομικής επιτροπής προκειμένου να δικαιολογεί την βιαιότητα των μεθόδων του. Οι άλλοι επιστήμονες για το κράτος της δημοκρατίας τους είναι ανύπαρκτοι ή ακόμα χαρακτηρίζονται ως παρανοϊκοί, ψεκασμένοι και άλλα παρόμοια.
Σε αυτό το κομφούζιο αλληλοσυγκρουόμενων γνωμών που ως ένα βαθμό αναπαράγονται στο διαδίκτυο και με δεδομένη την αναλγησία του κρατικού εξαμβλώματος για την υγεία των πολιτών, εμείς οι απλοί πολίτες δικαίως αμφισβητούμε την κρατική υγειονομική πολιτική που ενδύεται τους χιτώνες της βίας και του καταναγκασμού.
Τέλος υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που δεν διάγουν τον βίο τους ως παμφάγα χοιρίδια στα παραπήγματα της καπιταλιστικής δημοκρατίας, άνθρωποι που αρνούνται τα καταναλωτικά ιδεώδη και με πολύ αγώνα τρέφονται ορθά και αθλούνται και διατηρούν το σώμα τους υγιές και ρωμαλέο. Γιατί λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους να τους υποχρεώνει το ψυχρό τέρας, δηλαδή η δημοκρατία τους, να μετατραπούν άκοντες σε ινδικά χοιρίδια;
Όσοι ηδονίζονται στο βόρβορο του συστήματος ας ακολουθήσουν τις εντολές του από τα μεγάφωνα των φυλακίων της δημοκρατικής ειρκτής.
Όσοι όμως θυμούνται τα αρχέτυπα της ρωμαλέας ζωής και ζουν σύμφωνα με αυτά, εχθροί του συστήματος και των παραμυθιών του, σίγουρα δεν θα ακολουθήσουν το κοπάδι αλλά κόντρα στο ρεύμα θα ορθώσουν την θέληση τους και αν τέλος αποθάνουν από αυτή την ασθένεια ο θάνατος τους θα είναι πράξη αντίστασης στην τυραννία, πράξη ελευθερίας.
Λουκάς Σταύρου