Ο μαζάνθρωπος της δύσης
Το χαρακτηριστικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου είναι ο μαζάνθρωπος.
Οι ρίζες αυτού του ανθρώπινου τύπου είναι πολύ βαθιές μέσα στον ιστορικό χρόνο.
Ουσιαστικά ο μαζάνθρωπος αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του μετά την καταστροφή της φιλοσοφικής κοσμολογίας και την επιβολή των εξουσιαστικών αφηγημάτων των αυτοκρατοριών.
Η αυτονομία των πόλεων κρατών είναι συνυφασμένη με την κοσμολογική ελευθερία.
Το πέρασμα από την αυτονομία της πόλεως στην αυτοκρατορία επέβαλε ταυτόχρονα την καταστροφή της κοσμολογικής ελευθερίας.
Στον δυτικό κόσμο η κοσμολογική ελευθερία έχει ως γενέθλιο τόπο της την Ελλάδα.
Τι σημαίνει κοσμολογική ελευθερία;
Σημαίνει ότι η παράσταση που έχουμε για το Είναι καθορίζεται από την ελευθερία της νόησης και έτσι ο κόσμος γίνεται διάκοσμος και περιέχον του ανθρώπου.
Στις μεγάλες κοσμολογικές θεωρήσεις των προσωκρατικών για παράδειγμα , ο άνθρωπος δεν ορίζεται ως κάτι το αυτοτελές αλλά ως συμβάν του κοσμικού γεγονότος και περιεχόμενον αυτού.
Τούτη η αντίληψη αντικατοπτρίζεται στην πολιτική κοινωνία η οποία νοείται ως το μείζον υποκείμενο που περιέχει την ατομικότητα και την νοηματίζει καθιστώντας την συνυπεύθυνη της συλλογικής κατάστασης και ως εκ τούτου επιφορτισμένης με το καθήκον να πραγματώνει την ελευθερία ως συμμετοχή στα κοινά δηλαδή ως πραγμάτωση της αρχής του πολίτη.
Η αρχή του πολίτη γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και είναι απότοκος της κοσμολογικής ελευθερίας που τέθηκε εμπράγματα από γίγαντες της διανόησης και της τέχνης.
Η αυτονομία της πόλεως με τους ελεύθερους πολίτες της, ιδιοκτήτες και οπλίτες, διασώζει την ελευθερία της νόησης και αναδεικνύει το γεγονός της οργανωμένης παιδείας.
Όταν όμως η ιστορική αναγκαιότητα παρήγαγε τον θεσμό της αυτοκρατορίας τότε η ελευθερία της νόησης τέθηκε στο περιθώριο διότι η εξουσία απαιτούσε αφενός κάθετες δομές και αφετέρου ελεγχόμενες συνειδήσεις δηλαδή απαιτούσε την μετατροπή του πολίτη σε υπήκοο.
Ο μαζάνθρωπος της ανατολής θα είχε τεθεί πολύ πριν την Ρώμη αν δεν υπήρχε η εποποιία του Μαραθώνα.
Θέλω να πω ότι η αρχή της αυτοκρατορίας και του υπηκόου μαζανθρώπου δεν είναι γέννημα της δύσης αλλά της ανατολής.
Η περσική αυτοκρατορία είναι η εγγύτερη περίπτωση δεσποτισμού και μαζικού χυλού των λαών. Χωρίς να αποκλείσουμε την Κίνα με τα βασίλεια της και τις κάθετες εξουσίες της.
Μετά την αποτυχία της περσικής επικράτησης και εξάπλωσης στη δύση η δύναμη που εισήγαγε τον δυτικό μαζάνθρωπο είναι η Ρώμη.
Αρχίζουν τότε να εμφανίζονται εξουσιαστικά δόγματα και να τίθεται η ανάγκη εξαφάνισης της κοσμολογικής ελευθερίας ως κάτι αντίθετο στην εξουσιαστική πραγματικότητα.
Η Ρώμη έθεσε το κοσμολογικό πλαίσιο του εξουσιασμού και του ελέγχου των συνειδήσεων των υπηκόων της που παρά την καταστροφή ή μετάλλαξη της εξακολουθεί σήμερα να υπάρχει το ίδιο εξουσιαστικό κοσμολογικό πλαίσιο.
Η Ρώμη άφησε πίσω της ως κληρονομιά του σύγχρονου εξουσιασμού το πρότυπο του μαζανθρώπου που εξ απαλών ονύχων διαμορφώνεται η συνείδηση του από τις εξουσιαστικές φαντασιακές παραστάσεις που αποτελούν κρατικές αλήθειες που εμφυτεύονται στους υπηκόους δια της παιδείας.
Αυτό που ονομάζουν δυτικό κόσμο και επιχειρούν να τον συνδέσουν με τον ελληνισμό και την αρχαία Ελλάδα είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Ο λεγόμενος δυτικός κόσμος στήθηκε πάνω στα ερείπια της ελληνικής ουσίας καθότι οι μεγάλες μάζες των λαών της δύσης υπόκεινται σε μακραίωνη πλύση εγκεφάλου από τις δυνάμεις της κάθετης εξουσίας που μεταλλάχθηκαν και πέρασαν από την αυτοκρατορική εποχή στην σύγχρονη δημοκρατία με τις τρομερές υπερεξουσίες της, τις οικονομικές , τις πνευματικές και τις πολιτικές.
Η δύση παραμόρφωσε τις ελληνικές αξίες και διαστρέβλωσε το νόημα των ελληνικών νοημάτων.
Έτσι ο σύγχρονος μαζάνθρωπος χειραγωγούμενος από πανίσχυρα μέσα εξουσίας και ελέγχου ονομάζεται πολίτης και το πολιτειακό τερατούργημα στο οποίο είναι αλυσοδεμένος ονομάζεται δημοκρατία.
Αυτόν τον κόσμο της δύσης δεν τον δεχόμαστε.
Έχοντες ως στρατηγικό πνευματικό βάθος τον αρχαίο ελληνισμό, με την νοητική του ελευθερία, την πολιτειακή του αυτονομία, την αρχή του πολίτη-ιδιοκτήτη-οπλίτη, επιχειρούμε αν όχι να αλλάξουμε την δύση τουλάχιστο να απαλλαγούμε από τα δεσμά της και να ανορθώσουμε εκ νέου την μεγάλη ελληνική συμπολιτεία στην αρχέγονη γη του ελληνισμού για να αντικαταστήσουμε τον θλιβερό χειραγωγούμενο μαζάνθρωπο σφηνωμένο μέσα στην παρανοϊκή ατομικότητα του με τον κοσμικό, τον μεγάθυμο και έλλογο άνθρωπο που δημιουργεί πολιτείες ελευθερίας και δικαίου υψώνοντας σεβασμό και ευχαριστία στον συμπαντικό οίκο που τον περιέχει.
Λουκάς Σταύρου