Η πολυθεϊστική θρησκευτικότητα
Τους θεούς τους προσεγγίζουμε αφενός με τον ορθό λόγο και τους κατανοούμε ως πρωταρχικές οντότητες που εκφράζουν τις ροπές της γενεσιουργού νοήσεως και αφετέρου δια των αισθήσεων στο κόσμο των φαινομένων.
Στη υψηλή κατανόηση των θεών δεν μπορούμε να δώσουμε ονόματα σε αυτούς ενώ στην αισθητική αντίληψη εμείς οι άνθρωποι ονοματίζουμε τους θεούς διαφοροποιώντας την μορφή της ενέργειας που είναι διάχυτη στην πολλαπλότητα.
Για παράδειγμα ονοματίζοντας την θεά γαία επικεντρώνουμε την ψυχή μας στην ενέργεια της γης χωρίς να την αποκόψουμε απο το περιέχον αυτής που είναι ο ουρανός με τον ήλιο και τους γαλαξίες του.
Το ίδιο ισχύει και για τον ονοματισμό μιας πηγής νερού ή ενός δάσους ή μιας θύελλας.
Κατά τον αυτόν τρόπο ονοματίζουμε τους θεούς που εκφράζουν μεγαλύτερες δυνάμεις κοσμικής ενέργειας μέχρι να αρθούμε στο ύψος του Δία που είναι η αυτογνωσία της κοσμικής νόησης που περιέχει την δημιουργική βούληση και το κοσμικό όραμα.
Στον πολυθεϊσμό δεν είναι υποχρεωμένος ο άνθρωπος να ακολουθήσει ένα δόγμα αλλά σύμφωνα με τις δυνάμεις της ψυχής του είναι ελεύθερος να επικαλεσθεί πολύτροπα την ενέργεια της φύσης και να συμφιλιωθεί με αυτήν στη χαρά και την θλίψη στον έρωτα και τον πόλεμο.
Ο πολυθεϊσμός επιτρέπει σε κάθε έθνος να έχει την δική του προσέγγιση και ονοματοδοσία στους θεούς και στην κοσμική ενέργεια χωρίς να δημιουργεί ανταγωνισμό και εχθρότητα προς τα άλλα έθνη που με άλλο τρόπο ονοματίζουν τους θεούς.
Ονοματίζοντας τους θεούς θεομορφούμε την φύση δηλαδή δίνουμε μορφές θεϊκές στη φύση, ένα γεγονός που εκφράζει και την ουσία της τέχνης. Τέχνη και θρησκεία συμπίπτουν, αισθητική και θρησκευτικότητα συνενώνονται.
Δια της επίκλησης των θεϊκών δυνάμεων που εμείς ονοματίζουμε εφέλκουμε την θεϊκή ενέργεια του βάθους όλων των όντων στη ζωή μας. Η επίκληση δεν είναι προσευχή αλλά ένωση με την θείαν ενέργεια και αρμονία που είναι μέσα στη φύση και αποτελεί τον διάκοσμο της νόησης και των θεών.
Τέλος να πω πως επίκληση της θεϊκής ενέργειας δεν νοείται χωρίς την λατρεία αυτής με την φαινομενική μορφή της. Έτσι λατρεύουμε τα βουνά μας, τα ποτάμια και τα δάση μας, τον ήλιο και τον έναστρο ουρανό, την γαία και τον Ασκληπιό, τον Απόλλωνα και την Αφροδίτη και την όποιαν ενέργεια επεκτείνεται στη δική μας ψυχοσωματική ύπαρξη.
Μακράν οι βέβηλοι και υβριστές της λατρείας των θεών μας.
Λουκάς Σταύρου