Ο κοινοτισμός εναντίον του χριστιανισμού
Ο χριστιανισμός είναι πολιτική ιδεολογία.
Επιβλήθηκε από την ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως ιδεολογία συνοχής σε ένα πολυεθνικό και ταξικό μόρφωμα με κεντρικό χαρακτηριστικό την αρχή της κάθετης εξουσίας που υποτίθεται έρχεται από τον θεό ενώ οι υπήκοοι από κάτω θα έπρεπε να ασχολούνται με την πάλη εντός τους του θεούλη και του σατανούλη της εβραϊκής μυθοοπλασίας, μια πάλη που απαιτεί την διαμεσολάβηση του ιερατείου και των μυστηρίων για την σωτηρία τους.
Κάθετη εξουσία και οχλοποίηση των εθνών και των λαών στα πλαίσια της ιουδαϊκής κοσμοπαραμυθας.
Το ερώτημα που θέτω είναι αν με τον χριστιανισμό μπορούμε να οδεύσουμε προς τον εθνικό κοινοτισμό.
Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε.
Διότι ο κοινοτισμός ως πολίτευμα είναι η απόληξη της ελεύθερης σχέσης του ανθρώπου με τον πραγματικό κόσμο μέσω της νόησης. Κάτι που αποδομεί πλήρως το εβραϊκό κοσμοπαραμύθι με τον θεούλη, τον σατανούλη και τους παπάδες με τα μυστήρια τους.
Ο εθνικός κοινοτισμός προϋποθέτει την φιλοσοφική κοσμολογία που καταλήγει στην πολιτειολογία στήνοντας τον άνθρωπο στα πόδια του ως πολίτη, ιδιοκτήτη και οπλίτη.
Με λίγα λόγια η πρόταση του εθνικού κοινοτισμού είναι μια νέα πολιτισμική πρόταση που εξ ανάγκης συγκρούεται με τον χριστιανικό κόσμο και τις σημερινές πολιτικές ιδεολογίες του που εδράζονται στο αξιακό σύστημα του χριστιανισμού με επίκεντρο το άτομο εκτεινόμενο στο υπερπέραν.
Λουκάς Σταύρου