Η συνεργασία τούρκων κατακτητών και προδοτών
Σαν σήμερα πριν από 42 χρόνια , ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μια μικρή έκταση γης κοντά στην Κερύνεια.
Η ολοκλήρωση της κατοχής του 40% της ελληνικής γης της Κύπρου έλαβε χώρα κατά την δεύτερη εισβολή στις 14-15 Αυγούστου 1974.
Καθ όλο αυτό το διάστημα , από 20 Ιουλίου μέχρι 14 Αυγούστου αν η Κύπρος διέθετε ηγεσία θα μπορούσε να αποτρέψει την επέκταση της εισβολής.
Όμως αντί της ταχείας και ατσάλινης ανασυγκρότησης που θα περιελάμβανε και αποφασιστικά χτυπήματα κατά πάσης μορφής προδοσίας και υποχώρησης , επεκράτησε η ηττοπάθεια και η παραίτηση.
Τρία χρόνια μετά την εισβολή και κατοχή η προδοτική ηγεσία της κυπριακής δημοκρατίας προχώρησε στην λεγόμενη συμφωνία κορυφής Μακαρίου - Ντενκτάς , δια της οποίας χαράχτηκε ο δρόμος προς την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία αφού πρώτα αναγνωρίστηκε η “ανάγκη” οικονομικής αυτονομίας της κατεχόμενης ζώνης που σημαίνει και την αναγνώριση ενός συμπαρομαρτούντος κρατικού μορφώματος.
Η προδοτική πορεία του κυπριακού κατεστημένου στη συνέχεια , κατέληξε στο σημερινό αίσχος της υποστασιοποίησης των κοινοτήτων που στα πλαίσια της πολιτικής ισότητας αναζητούν μια συνεταιριστική λύση δύο κρατών που ως θεμελιακά κράτη θα παραχωρούν μια κάποια κυριαρχία σε μια κοινή εξουσία η οποία δεν θα έχει ιδίαν υπόσταση καθότι θα αντλεί την υπόσταση της από τα συνιστώντα κράτη.
Το ερώτημα είναι το εξής: ποία οικονομικά συμφέροντα υπαγόρευσαν αυτή την πορεία της προδοσίας; Διότι τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς οικονομικό αίτιο και υπόβαθρο.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πως η ολιγαρχία της “ελληνοκυπριακής” πλευράς που είναι συνδεδεμένη με τα οικονομικο-εξουσιαστικά συμφέροντα της εκκλησίας αε αποτελεί το υπόβαθρο και το στήριγμα αυτής της πορείας. Είναι τα ίδια συμφέροντα που πολέμησαν την ένωση και την πρόδωσαν για να στηρίξουν την ανεξαρτησία που σε τελική ανάλυση δεν ήταν ανεξαρτησία αλλά μόρφωμα υπό την σκιά εγγυήσεων και με σύνταγμα που δόθηκε από τους αποικιοκράτες αλλά που ενδυνάμωνε την ντόπια ολιγαρχία παραδίδοντας της την μονοπωλιακή εκμετάλλευση της κλειστής κυπριακής αγοράς. Φτηνά και εφήμερα όνειρα σάπιων κοιλιών που κατέστρεψαν την πατρίδα.
Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με κατάθεση πρότασης λύσης στα πλαίσια της στρατηγικής της απελευθέρωσης , καταγγέλλοντας την προδοτική εκκλησιαστικο-ιδιωτική ολιγαρχία που χρηματοδοτεί κάθε προδοτική πολιτική.
Μέσα από το ΕΔΗΚ προσπάθησα να περάσω στην συνείδηση του λαού αυτή την ιδέα. Η προσπάθεια μας απέτυχε. Η ολιγαρχία νίκησε. Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Η Κύπρος είναι γη ελληνική.
Λουκάς Σταύρου