Οι εξελίξεις στο κυπριακό και η πρόταση μου
Οι κατοχικές δυνάμεις παρακάθονται στο τραπέζι των συνομιλιών έχοντας κάποιους στόχους να επιτελέσουν.
Από το 1977 με την λεγόμενη συμφωνία κορυφής πέτυχαν την κατ’ αρχήν αποδοχή της ζώνης κυριαρχίας με δυνατότητα οικονομικής βιωσιμότητας που θα παρακάμπτει αντικειμενικές δυσκολίες ακόμα και ανθρώπινα δικαιώματα.
Στη συνέχεια πέτυχαν την αναγνώριση του αυτόνομου εκλογικού σώματος με την συμμετοχή τους στο δημοψήφισμα του 2004 καθώς και την μετατροπή των κατεχομένων σε συνιστώσα πολιτεία ως βάση επί της οποίας διεξάγονται οι συνομιλίες.
Δια όλων αυτών κέρδισαν επίσης την πολιτική ισότητα και την τελεολογική εξέλιξη των συνομιλιών σε ένα συνεταιρισμό επί τη βάση της πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων.
Τούτο σημαίνει πως κατόρθωσαν να υποστασιοποιήσουν τις κοινότητες και να μειώσουν την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας. Και όλα τούτα με την ανοχή και την συναίνεση των “ελληνοκυπρίων” συνομιλητών τους που υποβίβασαν την κυπριακή δημοκρατία σε κοινότητα που συνδιαλέγεται με τους κατακτητές.
Με όσα κέρδισαν οι κατοχικές δυνάμεις προσέρχονται στις συνομιλίες με άνεση. Διότι αν δεν καταλήξουν σε συνεταιριστική λύση όπως αυτοί την επιθυμούν θα οδεύσουν σε οριστική διχοτόμηση και ίσως προσάρτηση.
Οπότε αν καταλήξουν τα πράγματα στην διχοτόμηση θα έχουν να συζητούν με τους γείτονες τους στον νότο διάφορους τρόπους συνεργασίας μεταξύ δύο κρατικών μορφωμάτων που “μοιράζονται” το ίδιο νησί.
Έτσι από τις συνομιλίες θα περάσουμε σε ομάδες εργασίας πάνω σε διάφορα ζητήματα “κοινού” ενδιαφέροντος και συμφέροντος.
Οι πολιτικοί της μειοδοσίας και προδοσίας της κυπριακής δημοκρατίας γνώριζαν εκ των προτέρων που θα καταλήξουν τα πράγματα και τώρα πάνε να τα ρίξουν στην “άλλη πλευρά” όντες βέβαιοι πως ο κουτολαός θα τους γλύφει εσαεί διότι και στο ελώδες επίπεδο του λαού κυριαρχεί η φόρμουλα λύσης του “εμείς οι έλληνες χριστιανοί από εδώ και οι μουσουλμάνοι τούρκοι από εκεί”.
Εγώ ως έλλην πολυθεϊστής έβλεπα από παλιά που οδηγούσαν τα πράγματα οι γραικύλοι και έδωσα πολυετή αγώνα με τους συναγωνιστές μου μέσα από το ΕΔΗΚ καταθέτοντας την μοναδική πρόταση εξόδου από την ΔΔΟ ή την διχοτόμηση , την πρόταση μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία.
Όμως το ΕΔΗΚ πολεμήθηκε από όλους διότι βλάπτει τα διχοτομικά συμφέροντα, καθότι η πρόταση επικαλείται την αρχή του ενιαίου λαού και ενιαίου και αδιαίρετου εκλογικού σώματος και συνταγματικού υποκειμένου και εισάγει την ιδέα της ριζικής αναθέσμισης εκ των κάτω, δηλαδή εκ των λαϊκών εργατικών δυνάμεων ως πραγμάτωση του δικαίου της αυτοθέσμισης και αυτοδιάθεσης.
Βέβαια δεν μας πολέμησαν πάνω στις θέσεις μας αλλά εστίασαν την πολεμική τους στο σημείο των θρησκευτικών μου πεποιθήσεων . Οπότε ένας “‘άθεος” όπως με ονόμαζαν δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλά σε “έλληνες ορθόδοξους”.
Επειδή όμως το όραμα της μετάβασης σε πραγματική δημοκρατία και άρση των διχοτομικών και κατοχικών δεδομένων δεν θα πάψει ποτέ να ισχύει ακόμα και αν συμβούν ανεπιθύμητες εξελίξεις και επειδή αυτή η ιδέα θα τύχει και πάλι πολεμικής από τους διχοτομιστές , προτείνω να δημιουργήσουμε ένα νέο κίνημα ειδικού σκοπού με κεντρικό άξονα του την υπεράσπιση του ελληνικού πολυθεϊσμού και την διεκδίκηση της νόμιμης κυριότητας της πατρώας γης επί της οποίας βρίσκονται σκλαβωμένοι οι ναοί των θεών μας.
Στον άξονα της υπεράσπισης της πατρώας θρησκείας των θεών μας θα περιστραφούν και τα άλλα ζητήματα της κοινωνίας μας και θα προταθούν οι θέσεις της λαϊκής αναθέσμισης και της αυτοδιάθεσης.
Όσοι τιμούν τους θεούς μας ή ακόμα όσοι αποδέχονται την ελευθερία του θρησκεύειν και την ελευθερία της πεποίθησης είναι ευπρόσδεκτοι στο νέο κίνημα που προτείνω.
Η απελευθέρωση των ιερών των θεών μας θα φέρει και την απελευθέρωση της ιερής πατρίδος.
Λουκάς Σταύρου