Σοσιαλισμός και εθνικοκοινωνισμός
Ο σοσιαλισμός είναι μια επινόηση του καπιταλισμού προκειμένου να αναχαιτίσει τα επαναστατικά αντικαπιταλιστικά κινήματα . Ο σοσιαλισμός δεν ενοχλεί τα διεθνή και ντόπια μονοπώλια και την ελεύθερη διακίνηση τους.
Δεν ενοχλεί το διεθνές και ντόπιο τραπεζοκρατικό σύστημα παραγωγής.
Δεν ενοχλεί τις συμβιωτικές σχέσεις κράτους και εκκλησίας.
Δεν ενοχλεί τις ευνοιοκρατικές σχέσεις με τις διάφορες ομάδες της ολιγαρχίας στις οποίες προστίθενται τα κομματικά τρωκτικά.
Δεν ενοχλεί τα συνδικάτα των δημοσίων υπαλλήλων και τα κεκτημένα τους μέσα από την πελατειακή σχέση με τους κομματικούς μηχανισμούς.
Εφαρμόζει μια πολιτική κοινωνικών παροχών που στην πράξη ευνοεί τον παρασιτισμό.
Στηρίζει τις αλόγιστες κρατικές παροχές με δάνεια από τους τραπεζίτες τα οποία επιστρέφει καταληστεύοντας τον λαό.
Βιάζει φορολογικά την μεσαία τάξη και τον επιχειρηματικό κόσμο για να πληρώσει αφενός τα δάνεια προς τους τραπεζίτες και αφετέρου τις αντιπαραγωγικές παροχές.
Σε τελική ανάλυση ο σοσιαλισμός είναι μια μάστιγα για την παραγωγική βάση της κοινωνίας που αφήνει πίσω του ερείπια.
Στην ουσία οι διαφορές του σοσιαλισμού από τον φιλελευθερισμό διακρίνονται μόνο με ισχυρά τηλεσκόπια.
Να προσθέσω πως μερικοί που το παίζουν εθνικιστές και λένε πως δεν μπορεί να υπάρξει εθνικισμός χωρίς σοσιαλισμό κατά βάση εννοούν αυτού του είδους τον σοσιαλισμό που περιέγραψα. Εθνικισμός και σοσιαλισμός μπαίνουν στο ίδιο μπολ και ανακατεύονται και έτσι σερβίρουν ένα ψεύτικο “εθνικο-σοσιαλισμό”
Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα ο εθνικοσοσιαλισμός όπου εφαρμόστηκε αλλά και η εθνικοκοινωνική μας πρόταση δεν έχουν καμία σχέση με το ως άνω μείγμα εθνικισμού (κράτους και εκκλησίας-ολιγαρχίας) και σοσιαλισμού ( κοινωνικών αντιπαραγωγικών παροχών με καταλήστευση της πραγματικής παραγωγικής βάσης της κοινωνίας).
Ο εθνικοκοινωνισμός προτείνει την κατάργηση του ταξικού - ολιγαρχικού κράτους και κάθε μορφή ευνοιοκρατίας προς θρησκευτικές οργανώσεις , ολιγαρχικές φατρίες και κομματικές συμμορίες και στηρίζει μέσα από μια κρατική τράπεζα την παραγωγική διαδικασία και το νέο κοινωνικό κράτος της αναδιανομής του πραγματικού παραγόμενου πλούτου.
Ο εθνικοκοινωνισμός είναι ένα άλλο πολίτευμα που ορθώνεται πάνω στα ερείπια του ταξικού χριστιανοδημοκρατικού συστήματος.
Λουκάς Σταύρου