Για τις ιδιωτικές τράπεζες σε ένα εθνικοκοινωνικό κράτος

Στο ερώτημα , αν σε μια εθνικοκοινωνική πολιτεία θα υπάρχουν ιδιωτικές τράπεζες , απαντώ :

Μπορεί να υπάρχουν κάτω από ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα εδράζεται στις ακόλουθες αρχές:

Τραπεζικό χρήμα που θα μπορεί να δοθεί στην αγορά υπό μορφή δανείου θα θεωρείται το πραγματικό και άμεσα μετρήσιμο χρήμα που διαθέτει η τράπεζα στα ταμεία της και δεν είναι άλλο από το κατατεθειμένο χρήμα των μετόχων και των πιστωτών , καταθετών.
Από το διαθέσιμο και μετρήσιμο χρήμα θα υποχρεούται η τράπεζα να διαθέτει ένα μέρος αυτού που θα ορίζεται από την κεντρική τράπεζα του κράτους , για την καθημερινή διακίνηση και εξυπηρέτηση των πελατών της.
Το δανειζόμενο ή επενδυόμενο χρήμα της τράπεζας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβαίνει το διαθέσιμο και μετρήσιμο χρήμα ( και όχι κεφάλαιο σε ακίνητη περιουσία και λοιπά).
Το κράτος δεν θα εγγυάται ούτε ένα σεντ από τα χρήματα των καταθετών και πιστωτών της τράπεζας ( ενώ θα παρέχει πλήρη εγγύηση στην κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων).
Τα κέρδη των τραπεζών από τόκους και λοιπές υπηρεσίες διαφανείς και ελεγχόμενες από την κρατική αρχή νομισματικής διακίνησης , θα φορολογούνται κανονικά όπως κάθε εισόδημα καθώς επίσης θα φορολογούνται και τα κέρδη των πιστωτών.
Η τράπεζα οφείλει να καλύπτει τις μεταχρονολογημένες επιταγές των πελατών της - εκδίδοντας επιταγές προκαθορισμένης μεγίστης αξίας- και θα απαγορεύεται σε αυτήν να σοφίζεται και να πουλά τραπεζικά προϊόντα χωρίς αντίκρισμα σε άμεσα διαθέσιμο χρήμα ή κεφάλαιο.
Ο νόμος θα προστατεύει την ελευθερία και την ζωτική ιδιωτική ιδιοκτησία των πολιτών δανειστών και δεν θα έχει καμία δυνατότητα η τράπεζα ούτε να εκποιεί την ζωτική ιδιοκτησία ούτε να στερεί την ελευθερία.
Κάθε τράπεζα που παρανομεί θα κλείνει άμεσα και οι μέτοχοι της θα απολογούνται στη δικαιοσύνη.

Λουκάς Σταύρου