Ο εθνικοκοινωνισμός ενάντια στο σοσιαλκαπιταλιστικό σύστημα
Η τραεπζοκρατική οικονομία θεωρείται από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και ιδεολογήματα απο την αριστερά μέχρι τον εθνικισμό , ως κάτι δεδομένο και αδιαμφισβήτητο.
Έτσι τα συμφέροντα της ολιγαρχίας υψώνονται σε βάθρο απυρόβλητο.
Καλούνται στη συνέχεια να κάνουν κοινωνική πολιτική και δήθεν αναδιανομή του πλούτου. Από ποιους όμως τα παίρνουν για να τα αναδιανέμουν;
Τα παίρνουν από τον παραγωγικό κύκλο μέσα από άγρια φορολογία.
Το αποτέλεσμα είναι ο γνωστός καπιταλιστικός παράδεισος. Όπου οι ολίγοι ζουν από την αρπαγή της υπεραξίας της συλλογικής εργασίας και οι υπόλοιποι ζουν ως είλωτες στην πατρίδα τους που και αυτή τίθεται σε αμφισβήτηση με την ελεύθερη εισαγωγή ξένων εργατών που με τον καιρό διεισδύουν και στο δημόσιο τομέα.
Αυτή η κατάσταση κρατά το έθνος γονατισμένο και αυτό είναι το χειρότερο που συμβαίνει στο σοσιαλκαπιταλιστικό σύστημα. Τίποτε το μεγάλο δεν μπορεί να δημιουργηθεί όταν η υπεραξία της εργασίας δεν επιστρέφει στην κοινωνία αλλά αρπάζεται από διάφορα παράσιτα.
Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές προτείνουμε την κατάργηση της ιδιωτικής τραπεζοκρατικής οικονομίας και την εφαρμογή ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα τροφοδοτείται από την κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων που ισοδυναμεί με άμεση κοινωνικοποίηση της συλλογικής υπεραξίας και αναδιανομής της στην κοινωνία δια μέσου ενός ισχυρού λαϊκού κράτους που θα προστατεύει την εθνικοκοινωνική παραγωγή και θα διασφαλίζει δια θεσμών την πολιτική κοινωνιοκρατία που είναι η πραγματική λαϊκή κυριαρχία.
Η εθνικοκοινωνική πρόταση δεν προβάλλει πατριωτικά συναισθήματα και κλαψουρίσματα αλλά προτάσσει ένα νέο μοντέλο παραγωγής και διακίνησης του εθνικού χρήματος.
Διότι γνωρίζουμε πως χωρίς ισχυρή οικονομία οι άνθρωποι και τα έθνη παίρνουν τα όνειρα τους στο τάφο.
Υ.Γ Ο σοσιαλισμός είναι ένας δευτερογενής τρόπος καταλήστευσης της παραγωγικής διαδικασίας στα πλαίσια της πρωτογενούς καταλήστευσης της συλλογικής εργασίας από την τραπεζοκρατία. Ο σοσιαλισμός είναι η πολιτική ατιμία που θεμελιώνεται στη αποδοχή του συστήματος διαχείρισης των ειλώτων. Από αυτόν τον χαρακτηρισμό δεν μπορούν να απαλλαγούν ούτε οι λεγόμενοι εθνικιστές χριστιανοφασίστες και λοιποί σοσιαλίζοντες στα πλαίσια της τραπεζοκρατικής οικονομίας.
Λουκάς Σταύρου