Λουκάς Σταύρου
Ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας, ενεργός πολίτης.

Το ξέπλυμα χρήματος στη Κύπρο

Το ξέπλυμα χρήματος στη Κύπρο που συνήθως διοχετεύεται στην αγορά ακινήτων δεν ωφελεί τα λαϊκά στρώματα, τουναντίον έχει καταστροφικές συνέπειες.

Το μαύρο χρήμα έχει την ιδιότητα να ανεβάζει τις τιμές των ακινήτων.

Κάποιοι ιδιοκτήτες ακινήτων επωφελούνται άμεσα και αυτοί οι ιδιοκτήτες δεν ανήκουν στον λαό του μεροκάματου αλλά στους παροικούντες του τραπεζικού συστήματος.

Μετά από τους ιδιοκτήτες επωφελούνται οι τράπεζες διότι εισρέει χρήμα στα ταμεία τους που στη συνέχεια αυτό το χρήμα επενδύεται στο κύκλο των ακινήτων όσο η ζήτηση ανεβαίνει από τους ξένους γκάγκστερ.

Ο κύκλος αυτός δημιουργεί οικονομία φούσκας δηλαδή διόγκωσης ενός τομέα εις βάρος των υπολοίπων τομέων της παραγωγής οι οποίοι εγκαταλείπονται από τους τραπεζίτες ως μη κερδοφόροι.

Από τον κύκλο αυτό επωφελείται θα πουν κάποιοι και το κράτος άρα ο λαός.

Εδω έχουμε λανθασμένη σκέψη. Διότι ο λαός θα μπορούσε να επωφεληθεί αν υπήρχε δομημένο ένα σύστημα εξισορρόπησης και αναδιανομής του πλούτου.

Όμως στο καπιταλιστικό σύστημα της Κύπρου δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα οπότε τα χρήματα που εισπράττει το κράτος διοχετεύονται στις γνωστές μαύρες τρύπες του συστήματος.

Δηλαδή στα κόμματα, στους παρασιτικούς οργανισμούς,στα ΜΜΕ που αρπάζουν διαφημίσεις, στα ολιγαρχικά οργανωμένα εργολαβικά συμφέροντα, ατα γλέντια και τα στολίσματα της φαυλοκρατίας.

Ο καημένος ο λαός του μεροκάματου δεν παίρνει δεκάρα από αυτά τα μαύρα χρήματα που εισρέουν στη Κύπρο.

Τουναντίον εφόσον η αξίες των ακινητων ανεβαίνουν τότε βλέπει να ανεβαίνουν και τα ενοίκια και έτσι δουλεύει στο τέλος για να πληρώνει το ενοίκιο ή καταλήγει στο δρόμο η στο εξωτερικό μετανάστης και πρόσφυγας από ένα πόλεμο που δεν μπορεί να βγει νικητής.

Το ξέπλυμα χρήματος με λίγα λόγια δεν ωφελεί τον λαό αλλα τους ολίγους που συντηρούνται από το σύστημα.

Ο λαός πρέπει να μάθει πως δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους επενδύσεις στο τόπο του αλλά από ένα λαϊκά θεσμισμένο τρόπο παραγωγικής διακίνησης του χρήματος που δεν θα εξαρτάται από τον ιδιώτη τραπεζίτη αλλά από ένα λαϊκό κράτος που θα κατευθύνεται και ελέγχεται με δοτές αρμοδιότητες από τις επαρχιακές νομοθετικές συνελεύσεις που και αυτες με την σειρά τους θα εκφράζουν με άμεσο τρόπο τις συνελεύσεις των κοινοτήτων με τις ένοπλες λαϊκές πολιτοφυλακές τους.

Αυτός ο παραγωγικός κύκλος βέβαια δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα συρματοπλέγματα της Ευρωζώνης αλλά υπό την αρχή του εθνικού νομίσματος και της νομισματικής κυριαρχίας.

Λουκάς Σταύρου