Προτεινόμενα μέτρα για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έγιναν τέτοια κατα την περίοδο της ύφεσης η οποία ακολουθεί αναγκαία την περίοδο της φούσκας όπου και συνήφθησαν τα σχετικά δάνεια.
Η περίοδος της ύφεσης είναι φαινόμενο του καπιταλιστικού τραπεζοκρατικού συστήματος που ευνοεί την αναδιανομή του πλούτου προς τα πάνω δηλαδή προς την ολιγαρχία.
Οι δανειολήπτες στην ουσία είναι τα θύματα μιας τεχνικής καταλήστευσης του λαού που εφαρμόζεται με το φούσκωμα και ξεφούσκωμα της οικονομίας.
Η περίοδος της φούσκας και του εύκολου δανεισμού δημιούργησε αφενός χρέος στο λαό , μέσω της εύκολης παροχής χρήματος από τις τράπεζες και αφετέρου διόγκωσε τις καταθέσεις.
Η περίοδος της ύφεσης και της κρίσης άφησε εκτεθιμένους τους δανειολήπτες και τους καταθέτες με ονομαστικό χρήμα.
Τώρα το κράτος στηρίζει τις τράπεζες και βάζει το μαχαίρι στο λαιμό των δανειοληπτών σε μια κρίση που το ίδιο το κράτος δημιούργησε με την θεσμική ταξική στήριξη του τραπεζικού συστήματος.
Η λύση όμως δεν μπορεί να δοθεί με την αρπαγή των περιουσιών και της στέγης των δανειοληπτών αλλα με μέτρα εξισορρόπησης που υπο τις παρούσες καπιταλιστικές συνθήκες δεν μπορούν να εφαρμοστούν.
Άρα μόνο μέσα από λαϊκές διεκδικήσεις που θα επιφέρουν ανατροπή του ταξικού κράτους.
Ποιες είναι αυτές οι άμεσες λύσεις;
Πρώτον. Το κούρεμα των μεγαλοκαταθετών που σημαίνει την διόρθωση της συσσώρευσης του πλούτου στους ολίγους.
Δεύτερο. Το ποσοστοτικά ισόποσο κούρεμα των χρεών προς τις τράπεζες και η μακροπρόθεσμη ρύθμιση τους.
Τρίτο. Το κεφάλαιο του κουρέματος να περάσει στα χέρια μιας κρατικής τράπεζας παραγωγικών επενδύσεων που να κατευθυνθεί άμεσα στην παραγωγική διαδικασία.
Βέβαια αυτά τα αιτήματα σε συνθήκες ευρωζώνης είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν.
Όμως αν τεθούν ως διεκδικήσεις του λαού ανοίγουν τον δρόμο προς πιο αποφασιστικά βήματα που για εμας τους κοινοτιστές είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και η κρατικοποίηση όλων των τραπεζών καθώς και η κατάργηση του ισχύοντος τραπεζοκρατικού συστήματος.
Λουκάς Σταύρου