Σημείωση για την σημασία του κουρέματος
Το κούρεμα των καταθέσεων ήταν μια πράξη μείωσης του διακινούμενου χρήματος από την αγορά.
Ήταν επίσης πράξη μείωσης του χρέους των τραπεζιτών προς τους πιστωτές τους δηλαδή προς τους καταθέτες.
Το κούρεμα ήταν μια πράξη ακραίας βίας υπερ των τραπεζιτών.
Όμως η μείωση του διακινούμενου χρήματος και του χρέους των τραπεζιτών θα έπρεπε να συνοδευτεί με την αντίστοιχη μείωση του χρέους των δανειοληπτών προς τους τραπεζίτες. Πράγμα που δεν έγινε.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι οι περιουσίες που θα αρπάξουν οι τραπεζίτες από τους δανειολήπτες που κοκκίνισαν τα δάνεια τους , οχι από δική τους υπαιτιότητα, θα μεταβιβαστούν εξ ολοκλήρου στους τραπεζίτες.
Η μεταβίβαση των περιουσιών του λαού στα χέρια των τραπεζιτών θα γίνει με την βία των εκποιήσεων, δηλαδή με την βία την οποία παράγει το κράτος με τους θεσμούς του και τα όργανα επιβολής της ισχύος του.
Το κράτος με λίγα λόγια ενεργεί έτσι ώστε οι τραπεζίτες να γίνουν ιδιοκτήτες των περιουσιών του λαού. Διοτι στην προκειμένη περίπτωση τα επιστρεφόμενα χρήματα από τις εκποιήσεις δεν θα καλύψουν τις καταθέσεις διότι ήδη αυτές έχουν κουρευτεί.
Κράτος και τραπεζίτες σε αγαστή συνεργασία φτωχοποιούν τον λαό και αρπάζουν την περιουσία του.
Λέγω φτωχοποιούν τον λαό διότι η μείωση του καταθετικού κεφαλαίου των πολιτών είναι πράξη πτώχευσης και άμεσης συρρίκνωσης της αγοράς και της παραγωγικής διαδικασίας.
Για να αυξηθεί το διακινούμενο χρήμα ο λαός είναι υποχρεωμένος να καταφύγει και πάλι στον δανεισμό. Διότι ο δανεισμός γεννά άυλο χρήμα εκ του μηδενός.
Το κούρεμα δημιούργησε ιδανικές συνθήκες επαναδανεισμού, συνθήκες ζήτησης χρημάτων που το κράτος και οι τραπεζιτες θα παρουσιάσουν αυτή την ζήτηση ως ανάπτυξη.
Όσοι εξακολουθείτε να στηρίζεται αυτό το κράτος και να μην καταλαβαίνετε οτι είναι κράτος ταξικό που λειτουργεί ως ατσάλινος βραχίονας των τραπεζιτών, δηλαδή της κυπριακής ολιγαρχίας, απλά είστε απέναντι μας, είστε σύμμαχοι της ολιγαρχίας ανεξάρτητα από την αιτία που το κάνετε, είτε δηλαδή από ηλιθιότητα, είτε από ραγιαδισμο, είτε από μικροσυμφέροντα.
Λουκάς Σταύρου